Ορθόδοξο Χριστιανικό Ιστολόγιο
ΔΡΟΜΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
* όπως μας λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: "απατάς τον εαυτό σου άνθρωπε, αν νομίζεις πως θα εισακούεσαι τόσο πολύ, αν παρακαλείς μόνος σου τον Κύριο στο σπίτι σου. Στο σπίτι είναι αδύνατο να προσευχηθείς έτσι που προσεύχεσαι στο Ναό, όπου υπάρχει η ομόνοια, ο σύνδεσμος της αγάπης, οι ευχές των Ιερέων και προπάντων η Ουράνιος Τροφή (Ε.Π.Ε. 35102-104)
Εκκλησιασμός είναι η κοινή σύναξη των πιστών Χριστιανών στην Εκκλησία με σκοπό:
- να δοξολογήσουν από κοινού τον Κύριο μας και να προσευχηθούν μαζί σε κοινή προσευχή
- να λάβουν μέρος στη Θεία Λειτουργία και στο Ιερό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, της Θείας Κοινωνίας δηλαδή του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Η λέξη "Εκκλησία" παράγεται από το ρήμα εκκαλέω που σημαίνει προσκαλώ, συναθροίζω.
Ο Χριστιανός πρέπει να εκκλησιάζεται σε τακτική βάση, προκειμένου να παραμένει μέσα στη Χάρη του Θεού και να ενισχύεται πνευματικά στον καθημερινό του αγώνα.
Ο ίδιος ο Χριστός μας δίδαξε την αξία του Εκκλησιασμού όταν ακόμη και μικρό παιδί που ήταν προσερχόταν στο Ναό. Η ιερότητα επίσης του χώρου του Ναού και κατά συνέπεια όλων των ακολουθιών και Μυστηρίων που τελούνται μέσα σε αυτόν, φαίνεται και από την κίνηση του Χριστού να πάρει το φραγγέλιο και να διώξει μακριά όλους τους εμπόρους που εκμεταλλεύονταν το χώρο του Ναού λέγοντας: "...μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον ἐμπορίου" (Κατά Ιωάννη, κεφ.2 στ.16).
Αν ο Χριστός δεν ήθελε να υπάρχει ο Ιερός Ναός ως οίκος του Θεού, δε θα έκρυβε μέσα σε αυτόν το μυστικό της Θείας ενώσεως μας μαζί Του, που γίνεται με το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, το οποίο τελείται μόνο στη Θεία Λειτουργία, στην οποία είναι παρών ο Χριστός:
Ο ίδιος ο Χριστός μας δίδαξε την αξία του Εκκλησιασμού όταν ακόμη και μικρό παιδί που ήταν προσερχόταν στο Ναό. Η ιερότητα επίσης του χώρου του Ναού και κατά συνέπεια όλων των ακολουθιών και Μυστηρίων που τελούνται μέσα σε αυτόν, φαίνεται και από την κίνηση του Χριστού να πάρει το φραγγέλιο και να διώξει μακριά όλους τους εμπόρους που εκμεταλλεύονταν το χώρο του Ναού λέγοντας: "...μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον ἐμπορίου" (Κατά Ιωάννη, κεφ.2 στ.16).
Αν ο Χριστός δεν ήθελε να υπάρχει ο Ιερός Ναός ως οίκος του Θεού, δε θα έκρυβε μέσα σε αυτόν το μυστικό της Θείας ενώσεως μας μαζί Του, που γίνεται με το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας, το οποίο τελείται μόνο στη Θεία Λειτουργία, στην οποία είναι παρών ο Χριστός:
"ὁ
τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ" (Κατά Ιωάννην, κεφ.6, στ.56)
δηλαδή "εκείνος που τρώει τη σάρκα μου και πίνει το αίμα μου είναι ενωμένος μαζί μου και εγώ με αυτόν"
Η δύναμη της κοινής προσευχής
Η αξία της κοινής σύναξης και της κοινής προσευχής με άλλους Χριστιανούς στον ίδιο χώρο, φαίνεται από τα λόγια του Κυριου μας:
"οὗ
γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν." (Κατά Ματθαίον κεφ.18, στ.20)
δηλαδή: "όπου είναι συναγμένοι δύο ή τρεις στο όνομά μου, εκεί είμαι κι εγώ, ανάμεσά τους."
Επομένως ο ισχυρισμός οτι μπορεί κάποιος να προσευχηθεί και στο σπίτι του σαν να ήταν στην Εκκλησία, οπότε και δεν χρειάζεται να μεταβεί σε αυτήν, δεν μπορεί να σταθεί, διότι εφόσον η κοινή προσευχή έχει μεγαλύτερη δύναμη, σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου μας, έναντι της προσωπικής προσευχής, επομένως μας είναι άκρως ωφέλιμο να εκκλησιαζόμαστε τακτικά.
Δεν εισακούγεται λοιπόν κάποιος τόσο πολύ παρακαλώντας μόνος του τον Κύριο, όσο όταν τον παρακαλεί μαζί με άλλους αδελφούς του Χριστιανούς
|
Ας μην ξεχνάμε οτι όταν
ο Απόστολος Πέτρος βρισκόταν αλυσοδεμένος στη φυλακή, έγινε θερμή
προσευχή από τους συναγμένους πιστούς, κι αμέσως ελευθερώθηκε.
Ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης έλεγε οτι η κατ’ ιδίαν προσευχή είναι προετοιμασία για την κοινή και ενώ η κοινή προσευχή μπορεί να φαίνεται κατώτερη από την κατ΄ ιδίαν επειδή στο Ναό δεν μπορείς να κινηθείς ελεύθερα, από πλευράς ισχύος όμως είναι ανώτερη, γιατι προσεύχονται πολλοί μαζί.
Ο Άγιος Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης έλεγε οτι η κατ’ ιδίαν προσευχή είναι προετοιμασία για την κοινή και ενώ η κοινή προσευχή μπορεί να φαίνεται κατώτερη από την κατ΄ ιδίαν επειδή στο Ναό δεν μπορείς να κινηθείς ελεύθερα, από πλευράς ισχύος όμως είναι ανώτερη, γιατι προσεύχονται πολλοί μαζί.
Είναι ανάγκη λοιπόν να εκκλησιαζόμαστε
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει τους παρακάτω 5 λόγους και τρόπους για τον Εκκλησιασμό:
α) ανάγκη, β) επιθυμία, γ) συνέχεια, δ) καθαρότητα, ε) χρέος
α) από ανάγκη
* όπως αναφέρει ο Άγιος Νικόδημος: "όπως οι πεινασμένοι και οι διψασμένοι έχουν ανάγκη από αισθητή τράπεζα και βρώση για να ικανοποιήσουν την πείνα τους και τη δίψα τους από φαγητό και ποτό, έτσι έχουμε ανάγκη να παρηγορούμε την πνευματική πείνα και δίψα μας με το Ζωοποιό Σώμα και ζωήρρυτο Αίμα του Κυρίου μας και με τη διδασκαλία των θείων Γραφών που πηγάζουν μέσα στην Εκκλησία"
* όπως τονίζει ο Απόστολος Παύλος, ο Εκκλησιασμός δυναμώνει τους δεσμούς αγάπης μεταξύ των πιστών:
"καὶ κατανοῶμεν ἀλλήλους εἰς
παροξυσμὸν ἀγάπης καὶ καλῶν ἔργων, μὴ ἐγκαταλείποντες τὴν ἐπισυναγωγὴν ἑαυτῶν, καθὼς
ἔθος τισίν, ἀλλὰ παρακαλοῦντες..." (Προς Εβραίους, κεφ.10, στ.24-25)
δηλαδή: "ας φροντίζουμε ο ένας τον άλλον παροτρύνοντάς τον στην αγάπη και στα καλά έργα, ας μην εγκαταλείπουμε τις θρησκευτικές συνάξεις, όπως συνηθίζουν μερικοί, αλλά ας ενισχύει ο ένας τον άλλον..."
* όπως μας λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: "απατάς τον εαυτό σου άνθρωπε, αν νομίζεις πως θα εισακούεσαι τόσο πολύ, αν παρακαλείς μόνος σου τον Κύριο στο σπίτι σου. Στο σπίτι είναι αδύνατο να προσευχηθείς έτσι που προσεύχεσαι στο Ναό, όπου υπάρχει η ομόνοια, ο σύνδεσμος της αγάπης, οι ευχές των Ιερέων και προπάντων η Ουράνιος Τροφή (Ε.Π.Ε. 35102-104)
Η Εκκλησία σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες μας, είναι η κιβωτός που μας προστατεύει από τους δαίμονες όταν βρισκόμαστε σε αυτήν, αλλά και το Ιατρείο της ψυχής, διότι μέσα στην Εκκλησία με τη μετάνοια, την εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία καθαριζόμαστε από κάθε αμαρτία.
β) από επιθυμία
Να πηγαίνουμε στην Εκκλησία με πολλή προθυμία, αναφέρει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, διότι όπως τα παιδιά τρέχουν κοντά στη σαρκική τους μητέρα, έτσι και οι Χριστιανοί πρέπει να τρέχουν στην αγκαλιά της πνευματικής τους μητέρας, με το πρώτο κάλεσμα της καμπάνας.
Η Εκκλησία λένε οι Πατέρες είναι ο πνευματικός Παράδεισος και όπως τρέχουμε στους κήπους και στα άλση και τα απολαμβάνουμε, έτσι και ο Χριστιανός τρέχει στην Εκκλησία για να απολαύσει τα άνθη του Παραδείσου των Θείων Γραφών και των ύμνων της λατρείας.
γ) να είναι συνεχής
Ο Εκκλησιασμός μας ανανεώνει πνευματικά και μας δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίζουμε τον αγώνα μας όταν βρισκόμαστε έξω από αυτήν. Κι επειδή ο αγώνας μας είναι καθημερινός, γι αυτό ακόμη και αν καθημερινά πηγαίναμε στην Εκκλησία θα νοιώθαμε πραγματικά τη βοήθεια και τη Χάρη του Κυρίου μας στην υπόλοιπη ζωή μας.
Ο Εκκλησιασμός μας πρέπει καταρχήν να είναι σε εβδομαδιαία βάση, κάθε Κυριακή πρωί και σταδιακά να προσπαθήσουμε να εκκλησιαζόμαστε ακόμη και καθημερινά. Μπορούμε να πηγαίνουμε στους Εσπερινούς το απόγευμα (που διαρκεί περίπου μισή ώρα), αλλά και σε πρωινές Θείες λειτουργίες, σε όποιους Ναούς αυτές τελούνται.
Να αναφέρουμε εδώ οτι η Στ' Οικουμενική Σύνοδος ορίζει στον 80ο κανόνα της, οτι ο Χριστιανός που αδικαιολόγητα απουσιάζει από τη Θεία Λατρεία τρεις συνεχόμενες Κυριακές, αν είναι κληρικός να καθαιρείται και αν είναι λαϊκός (μη κληρικός δηλαδή) να αφορίζεται.
Ο πιστός Χριστιανός φυσικά δε χρειάζεται κανέναν κανόνα για να τρέχει στην Εκκλησία, διότι η πίστη του στο Χριστό είναι τέτοια που έχει συνειδητοποιήσει οτι η Εκκλησία είναι το μέρος όπου ενώνεται περισσότερο με τον Κύριο, αφενός με τη δύναμη της κοινής προσευχής που είπαμε και αφετέρου με τα Ιερά Μυστήρια, τόσο της Εξομολόγησης όσο και της Θείας Κοινωνίας και οτι χωρίς τον Εκκλησιασμό είναι σαν να ζει χωρίς αναπνοή. Διότι η Προσευχή και τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας βοηθούν τους πιστούς να αντιμετωπίζουν καλύτερα τους πειρασμούς και το διάβολο στη ζωή τους.
Ο Εκκλησιασμός μας πρέπει καταρχήν να είναι σε εβδομαδιαία βάση, κάθε Κυριακή πρωί και σταδιακά να προσπαθήσουμε να εκκλησιαζόμαστε ακόμη και καθημερινά. Μπορούμε να πηγαίνουμε στους Εσπερινούς το απόγευμα (που διαρκεί περίπου μισή ώρα), αλλά και σε πρωινές Θείες λειτουργίες, σε όποιους Ναούς αυτές τελούνται.
Να αναφέρουμε εδώ οτι η Στ' Οικουμενική Σύνοδος ορίζει στον 80ο κανόνα της, οτι ο Χριστιανός που αδικαιολόγητα απουσιάζει από τη Θεία Λατρεία τρεις συνεχόμενες Κυριακές, αν είναι κληρικός να καθαιρείται και αν είναι λαϊκός (μη κληρικός δηλαδή) να αφορίζεται.
Ο πιστός Χριστιανός φυσικά δε χρειάζεται κανέναν κανόνα για να τρέχει στην Εκκλησία, διότι η πίστη του στο Χριστό είναι τέτοια που έχει συνειδητοποιήσει οτι η Εκκλησία είναι το μέρος όπου ενώνεται περισσότερο με τον Κύριο, αφενός με τη δύναμη της κοινής προσευχής που είπαμε και αφετέρου με τα Ιερά Μυστήρια, τόσο της Εξομολόγησης όσο και της Θείας Κοινωνίας και οτι χωρίς τον Εκκλησιασμό είναι σαν να ζει χωρίς αναπνοή. Διότι η Προσευχή και τα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας βοηθούν τους πιστούς να αντιμετωπίζουν καλύτερα τους πειρασμούς και το διάβολο στη ζωή τους.
δ) με καθαρότητα καρδιάς
Η είσοδός μας στην Εκκλησία απαιτεί καθαρότητα όχι μόνο εξωτερική, αλλά κυρίως ψυχική. Πρέπει να αφήνουμε έξω από την Εκκλησία μνησικακίες και έχθρες που είχαμε με τους συνανθρώπους μας. Ο Χριστός είπε:
"Ἐὰν οὖν προσφέρῃς τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ, ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρόν σου" (Κατά Ματθαίον κεφ.5, στ.23,24)
"Ἐὰν οὖν προσφέρῃς τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον κἀκεῖ μνησθῇς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει τι κατὰ σοῦ, ἄφες ἐκεῖ τὸ δῶρόν σου ἔμπροσθεν τοῦ θυσιαστηρίου, καὶ ὕπαγε πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου, καὶ τότε ἐλθὼν πρόσφερε τὸ δῶρόν σου" (Κατά Ματθαίον κεφ.5, στ.23,24)
δηλαδή: "εάν λοιπόν προσφέρεις το δώρο σου στο θυσιαστήριο και εκεί θυμηθείς οτι ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου, τότε άφησε εκεί το δώρο σου εμπρός στο θυσιαστήριο και πήγαινε πρώτα συμφιλιώσου με τον αδελφό σου και έπειτα έλα να προσφέρεις το δώρο σου στο Θεό."
Και μάλιστα δε λέει ο Χριστός εάν εσύ έχεις κάτι με τον αδελφό σου, αλλά αν ο αδελφός σου έχει κάτι με σένα, που σημαίνει οτι δεν μπορούμε να εισερχόμαστε στην Εκκλησία χωρίς πρώτα να έχουμε κάνει το βήμα πρώτοι εμείς για να συμφιλιωθούμε με εκείνους που έχουν κάτι εναντίον μας, ακόμη και με τους εχθρούς μας δηλαδή. Φυσικά το θέμα αυτό μπορεί να αναλυθεί εις βάθος, όπως επίσης και μέχρι ποιού σημείου θα μπορούμε να αισθανθούμε οτι εκτελέσαμε το θέλημα αυτό του Θεού, να ταπεινωθούμε δηλαδή, όταν για παράδειγμα προσπαθώντας εμείς τη συμφιλίωση, ο αδελφός μας δεν θέλει να συμφιλιωθεί. Εκεί πλέον ο καθένας συμβουλεύεται ανάλογα τον Πνευματικό του. Το θέμα πάντως είναι το εξής:
Σύμφωνα με το λόγο του Χριστού, δεν μπορούμε να εκκλησιαζόμαστε, αν προηγουμένως δεν έχουμε κάνει την κίνηση για συμφιλίωση και αγάπη με οσους υπήρξε κάποιο πρόβλημα στη μεταξύ μας σχέση (συμβουλευόμενοι τον Πνευματικό μας φυσικά).
|
Εξάλλου, στο "Πάτερ ημών" λέμε: "καὶ ἅφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν" . Επομένως με ποιό τρόπο λέμε οτι θέλουμε να μας συγχωρηθούν οι αμαρτίες από το Θεό Πατέρα μας; λέμε "ως" και ημείς, που σημαίνει "όπως" και εμείς συγχωρούμε τις αμαρτίες των άλλων.
δ) είναι καθήκον μας
Αφού είμαστε βαπτισμένοι Χριστιανοί οφείλουμε να εκκλησιαζόμαστε κάθε Κυριακή τουλάχιστον και κάθε εορτή, προκειμένου να συμμετέχουμε στην Εκκλησία του Χριστού, διότι αλλιώς Χριστιανός χωρίς Εκκλησία δεν γίνεται. Ο Χριστός μας θέλει ενεργά μέλη στην Εκκλησία Του. Χωρίς τον Εκκλησιασμό πώς θα ευχαριστήσουμε το Θεό, πώς θα ζητήσουμε τη βοήθειά Του;.
Η προετοιμασία μας για τον Εκκλησιασμό
Χωρίς προετοιμασία δεν έχουμε ωφέλεια από τον Εκκλησιασμό. Η προετοιμασία αυτή έγκειται γενικά στα εξής:
- Κατ' αρχήν θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι πνευματικά, με μετάνοια, συμφιλίωση με όσους μας έβλαψαν, ή εμείς βλάψαμε, ελεημοσύνη, καλές πράξεις και γενικά καθαρότητα καρδιάς.
- Επίσης εάν πρόκειται να κοινωνήσουμε θα πρέπει πριν τον Εκκλησιασμό να διαβάσουμε την Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως και μάλιστα από το προηγούμενο βράδυ, αλλά και το πρωί πριν ξεκινήσουμε για την Εκκλησία. Δείτε την ακολουθία εδώ. Ειδικά όταν προσερχόμαστε στην Εκκλησία για τη Θεία Κοινωνία, να έχουμε συναίσθηση οτι ανταποκρινόμαστε στην πρόσκληση του Θεού για το Ουράνιο Τραπέζι της Θείας Λειτουργίας, ώστε να καταλάβουμε και την ανάλογη προετοιμασία που θα πρέπει να έχουμε.
- Για το ίδιο λόγο, η καθυστέρησή μας και η προσέλευσή μας στο τέλος των Ιερών Ακολουθιών, ειδικά της Θείας Λειτουργίας δεν αποτελεί ένδειξη σεβασμού στην Θεία Πρόσκληση. Όπως οι φίλοι ενός θεατρικού έργου προσέρχονται από την αρχή στο θέατρο, έτσι και στη Λειτ-ουργία (λειτουργία σημαίνει έργο του λαού) οι Χριστιανοί πρέπει να προσέρχονται από την αρχή, κάτι που δυστυχώς δε συμβαίνει στους περισσότερους Χριστιανούς που εκκλησιάζονται.
-
Εκτός από την πνευματική μας προετοιμασία απαιτείται και η σωματική μας προετοιμασία, καθαρό σώμα δηλαδή και σεμνή ενδυμασία. Η ενδυμασία μας πρέπει αν εμπνέεται από σοβαρότητα και την ιερότητα του χώρου της Εκκλησίας. Άσεμνη και αποκαλυπτική εμφάνιση, ή ακόμη και ακριβά ενδύματα που προσελκύουν το ανθρώπινο μάτι, δεν συνάδουν με τον ιερό χώρο του Ναού διότι αφενός προσβάλουν τον ίδιο το Χριστό και την Εκκλησία Του και αφετέρου είναι εστία πρόκλησης αμαρτιών στους υπόλοιπους Χριστιανού, τους οποίους θα σκανδαλίσει η ενδυμασία μας. Και ναι μεν ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του σε ότι έχει σχέση με τη διάπραξη αμαρτιών, όσοι δηλαδή θα στρέψουν το βλέμμα τους πάνω μας, αλλά θα χρεωθούμε και εμείς το σκανδαλισμό αυτόν που επιτρέψαμε στις ψυχές των άλλων ανθρώπων.
Ο Απόστολος Παύλος τονίζει:"...καὶ τὰς γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσμίῳ, μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς, μὴ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ, ἀλλ᾿ ὃ πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι᾿ ἔργων ἀγαθῶν" (Προς Τιμόθεον Α' κεφ.2, στ.9-10)δηλαδή: "...επίσης και οι γυναίκες να προσέρχονται με κόσμια εμφάνιση, να στολίζουν τον εαυτό τους με σεμνότητα και σωφροσύνη και όχι με περίτεχνες κομμώσεις και χρυσά κοσμήματα, ή μαργαριτάρι, ή πολυτελή ενδύματα - αντίθετα να στολίζονται με ότι ταιριάζει σε γυναίκες που λένε οτι σέβονται το Θεό, δηλαδή με καλά έργα"
Επίσης και ο Απόστολος Πέτρος:"...ὧν ἔστω οὐχ ὁ ἔξωθεν ἐμπλοκῆς τριχῶν καὶ περιθέσεως χρυσίων ἢ ἐνδύσεως ἱματίων κόσμος, ἀλλ᾿ ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος ἐν τῷ ἀφθάρτῳ τοῦ πραέος καὶ ἡσυχίου πνεύματος, ὅ ἐστιν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολυτελές" (Επιστολή Πέτρου Α' κεφ.3, στ.3-4)δηλαδή: "...στολίδια σας δεν πρέπει να είναι τα εξωτερικά, όπως η περίτεχνη κόμμωση, τα χρυσά κοσμήματα και τα εντυπωσιακά φορέματα, αλλά τα εσωτερικά, όπως η καθαρότητα της καρδιάς, η πραότητα και η ηρεμία που χορηγεί το Πνεύμα, που ενώπιον του Θεού έχουν μεγάλη αξία και πολυτέλεια."
Τέλος ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, του οποίου έργο είναι η Θεία Λειτουργία αναφέρει: "Φόρεσε το Χριστό και όχι το χρυσό...Θέλεις να φαίνεσαι ευπρεπής; Να ενδύεσαι την ελεημοσύνη, τη φιλανθρωπία, τη σωφροσύνη, την ταπεινοφροσύνη. Αυτά αξίζουν περισσότερο από όλο το χρυσάφι." (Ε.Π.Ε. 22,294)
Να στολίζουμε δηλαδή την ψυχή μας με αρετές - έτσι ελκύουμε τη Θεία Χάρη σε κάθε τι στη ζωή μας.
Πόσο επίκαιρος είναι τελικά πάντα ο Λόγος της Καινής Διαθήκης και των Αγίων Πατέρων. Τον ακούμε, λες και αυτά που ειπώθηκαν πριν εκατοντάδες χρόνια, είναι ακριβώς και σημερινά..!!! .
Προφάσεις για αναβολή του Εκκλησιασμού
- "δεν είναι σε γλώσσα κατανοητή"
γιατί δεν τα λένε στη γλώσσα που μιλάμε; Η απάντηση εδώ είναι οτι όλα τα αναγνώσματα της Εκκλησίας και οι ύμνοι είναι έργα που γράφτηκαν δια μέσου του Αγίου Πνεύματος, μετά από πολλή προσευχή από τους Άγιους Πατέρες της Εκκλησίας μας και περιέχουν μεγάλη σοφία και θεολογικό πλούτο, ο οποίος θα αλλοιωθεί εάν αλλάξει η ακριβή γλώσσα στην οποίαν γράφτηκαν. Επίσης η αξία του πρωτότυπου είναι πάντα μεγαλύτερη - είναι όπως θαυμάζουμε και τα αρχαία μνημεία, τις αρχαίες εικόνες κλπ - θα μπορούσαμε να νοιώθαμε τον ίδιο θαυμασμό όταν αυτά τα αλλοιώσουμε;
Φυσικά να τονίσουμε εδώ οτι οι ύμνοι και τα αναγνώσματα πρέπει να διαβάζονται με ευκρίνεια και καθαρότητα λόγου μέσα στην Εκκλησία και πάντα με τη σχετική κατάνυξη, χωρίς εξάρσεις, ώστε να μεταδίδεται στους πιστούς το σχετικό κλίμα που βοηθάει την προσευχή και το σκοπό του Εκκλησιασμού αφενός και αφετέρου την αποφυγή σκανδαλισμών.
- "θέλω να ξεκουραστώ την Κυριακή"
γιατί να σηκωθώ νωρίς και να μην κοιμηθώ; μια ευκαιρία για ύπνο έχω, τις άλλες μέρες εργάζομαι, ή έχω σχολείο και φροντιστήρια.Όλα αυτά δείχνουν την αμέλειά μας ή και την άγνοιά μας στο θέμα της σωτηρίας της ψυχής μας. Όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του δε θα κάνει στον εαυτό του τέτοια ερωτήματα. Ας κανονίσει άλλη ημέρα τη διασκέδαση του ο καθένας μας και όχι το Σάββατο το βράδυ - αν και αυτή η σημερινή διασκέδαση δεν είναι διασκέδαση, αλλά είναι όπως το λέει και η λέξη, η οποία προέρχεται από τη λέξη "σκεδάννυμι" που σημαίνει "διασκορπίζω, διαλύω" - έτσι διασκορπίζουν σήμερα οι άνθρωποι την ψυχή τους και το απολαμβάνουν κιόλας, μέχρι την επαύριο όμως που ξαναμπαίνουν στη θλίψη της καθημερινότητας, η οποία πώς να μην υπάρχει αφού δεν υπάρχει Χριστός στη ζωή μας;Ο χρόνος της ζωής μας είναι ελάχιστος σε σχέση με την αιωνιότητα, οπότε ας τον αξιοποιήσουμε σωστά για να σώσουμε την ψυχή μας αιώνια, πριν να είναι αργά.
- "δεν έχω χρόνο"
η ίδια περίπτωση όπως και πριν - χρόνος υπάρχει όμως για άλλα ανώφελα πράγματα, για βόλτες, για γήπεδο, για εκδρομή για την καφετέρια, το καφενείο τη θάλασσα. Ο καθένας για τον τόπο που θέλει να φθάσει, στο δρόμο αυτόν θα περπατάει. Αν συνειδητοποιούσαμε το σκοπό της παρούσας ζωής, όπως τον αναλύουμε στη σχετική ενότητα εδώ, τότε όλες αυτές οι προφάσεις δε θα περνούσανε καν από το μυαλό μας, αν θέλαμε να λεγόμασταν και έξυπνοι, αφήνοντας την ψυχή μας έρμαιο του διαβόλου, όταν θα κλείσουμε τα γήινα μάτια μας.
- "ο παπάς είναι αμαρτωλός""
είναι ολοφάνερη η επιρροή του διαβόλου στην πρόφαση αυτή, διότι στην Εκκλησία δεν πάμε για τον άξιο παπά, ούτε για τον ευλαβή ψάλτη, τους επιτρόπους κλπ, αλλά μόνο για να λατρεύσουμε τον Τριαδικό Θεό. Η αναξιότητα του παπά και των υπολοίπων συντελεστών του Ναού δεν μας αφορά. Εμείς θα δώσουμε λόγο για τα δικά μας και αυτοί για τα δικά τους.
- "έχω πένθος""
είναι μια παράξενη αλλά υπαρκτή δικαιολογία για κάποιους που έχουν πένθος. Φυσικά είναι εκ του διαβόλου και η πρόφαση αυτή που μηχανεύεται πάντα το κάθε τι για να μας αποκόψει από την Εκκλησία του Χριστού. Ακριβώς το αντίθετο έπρεπε να κάναμε, δηλαδή να πηγαίναμε τακτικότερα στην Εκκλησία όταν έχουμε πένθος:- αφενός για εμάς τους ίδιους που πενθούμε, ώστε να εναποθέσουμε το φορτίο της θλίψης μας στο Χριστό, ο οποίος μας υπόσχεται:
"Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς" (Κατά Ματθαίον κεφ.11, στ.28)δηλαδή: "ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι κι εγώ θα σας ξεκουράσω".- αφετέρου για να προσευχηθούμε και να ζητήσουμε από το θεό να συγχωρήσει την ψυχή του κεκοιμημένου αδελφού μας, μέσω των μνημόσυνων, που αποδεδειγμένα βοηθούν τις ψυχές - δεν γνωρίζουμε πως, αλλά είναι σίγουρο οτι βοηθιούνται οι κεκοιμημένοι. Πώς λοιπόν λέμε οτι αγαπάμε τα πρόσωπα που χάσαμε όταν αδιαφορούμε για τις ψυχές τους και την ωφέλεια που εμείς μπορούμε να τους δώσουμε μέσα από την προσευχή μας και τα μνημόσυνα;
- "θα ακούσω τη Λειτουργία από το ραδιόφωνο"
αυτό μπορεί να ισχύσει μόνο σε άρρωστους, κατάκοιτους, υπέργηρους, η αν εργάζεται κανείς σε υποχρεωτική εργασία και δεν μπορεί να πάει στην Εκκλησία, οπότε κάνει άγια να παρακολουθήσει τη Θεία Λειτουργία από το ραδιόφωνο, ή την τηεόραση. Αν όμως μπορούμε να πάμε και δεν εκκλησιαζόμαστε σφάλλουμε ενώπιον του Θεού, διότι το Σώμα και το Αίμα Του, πώς θα το λάβουμε από το ραδιόφωνο; Ας μην πέφτουμε λοιπόν σε αυτή την παγίδα του διαβόλου ακούγοντας τη Λειτουργία από το ραδιόφωνο, πίνοντας καφέ και καπνίζοντας. (π. Γεώργιος Α. Καλπούζος - από το βιβλίο: "Η Θεία Λατρεία") - διάφορες άλλες δικαιολογίες όπως
- οτι μας ενοχλεί το λιβάνι
- οτι δεν έχουμε πολυτελή ενδυμασία, λες και θα πάμε σε δεξίωση
- οτι δεν θα έχουμε καμία ωφέλεια
- οτι δεν χρειάζεται αφού περάσαμε από το Ναό και ανάψαμε ένα κεράκι, ή μια λαμπάδα, λες και το κερί, ή η μεγάλη λαμπάδα θα σε σώσει από μόνη της.
- για να μη μας κοροϊδεύουν τους νέους ως οπισθοδρομικούς και θρησκόληπτους, ή να μας αποκαλούν γέρους οι φίλοι μας
Όλα αυτά είναι τακτικές του διαβόλου και άλλες πολλές για να μας αποτρέψει από την Εκκλησία και κατά συνέπεια, σε βάθος χρόνου, από τη σωτηρία της ψυχής μας. Τελευταία αφήσαμε μια από τις χειρότερες περιπτώσεις, η οποία μάλιστα έχει και επίκαιρο χαρακτήρα στις μέρες μας στην πατρίδα μας)
- "εργάζομαι την Κυριακή"
η εργασία της Κυριακής δεν έχει την ευλογία του Θεού. Κυριακή λέγεται η ημέρα αυτή διότι είναι αφιερωμένη στον Κύριο (εξ' ου και η λέξη Κυριακή). "Είμαι φτωχός σου λέει κάποιος, πρέπει να εργασθώ και την Κυριακή για να βοηθήσω την οικογένειά μου" - δεν καταλαβαίνει όμως οτι το κέρδος που προέρχεται από την εργασία της Κυριακής είναι καταραμένο κέρδος και ακριβώς εάν την ημέρα αυτή την αφιέρωνε στον Κύριο, σε συνδυασμό με την καθημερινή πνευματική ζωή που θα έκανε και αυτός και η οικογένειά του, τότε πλέον δεν θα έφτανε ποτέ στο επίπεδο της φτώχιας ώστε να κινδυνεύει η επιβίωσή του, διότι ακριβώς δεν θα τον άφηνε ποτέ ο Χριστός να φθάσει.Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται:
" ἓξ ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου· τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου· οὐ ποιήσεις ἐν αὐτῇ πᾶν ἔργον, σὺ καὶ ὁ υἱός σου καὶ ἡ θυγάτηρ σου, ὁ παῖς σου καὶ ἡ παιδίσκη σου, ὁβοῦς σου καὶ τὸ ὑποζύγιόν σου καὶ πᾶν κτῆνός σου καὶ ὁ προσήλυτος ὁ παροικῶν ἐν σοί. ἐν γὰρ ἓξ ἡμέραις ἐποίησε Κύριος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτοῖς καὶ κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ· διὰ τοῦτο εὐλόγησε Κύριος τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν." (Έξοδος κεφ.20, στ.9-11) - (αντίστοιχα και σε Δευτερονόμιον κεφ.5, στ.12-15)δηλαδή: " έξι ημέρες πρέπει να εργάζεσαι και να κάνεις όλα τα έργα σου, την δε ημέρα την εβδόμην, ημέρα αναπαύσεως, θα την αφιερώνεις στον Κύριο και Θεό σου, σε αυτήν δε θα κάνεις κανένα έργο εσύ και ο υιός σου και η θυγατέρα σου και ο δούλος σου και η δούλη σου, το βόδι σου, το υποζύγιό σου και κάθε ζώο σου και αυτός ακόμη ο ξένος ο οποίος παραμένει προσωρινά κοντά σου. Διότι σε έξι ημέρες εδημιούργησε ο Κύριος τον ουρανό και τη γη και τη θάλασσα και όλα όσα υπάρχουν σε αυτά και κατέπαυσε κατά την έβδομη ημέρα. Δια τούτο ευλόγησε ο Κύριος την εβδόμη ημέρα και την έκανε για εμάς αγία, αφιερωμένη σε αυτόν."
Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο μεγάλος αυτός Εθναπόστολος, που αφορμή για το μαρτύριό του ήταν ο αγώνας του για την κατάργηση των παζαριών της Κυριακής και η μετάθεσή τους στα Σάββατα, στην Δ' Διδαχή του μας λέει τα εξής:"Πρέπει καί ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, νά χαιρόμαστε πάντοτε, μά περισσότερο τήν Κυριακή, ὅπου εἶναι ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μας. Διότι Κυριακή ἡμέρα ἔγινε ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας. Κυριακή ἡμέρα μέλλει ὁ Κύριος νά ἀναστήσει ὅλο τόν Κόσμο.Πρέπει καί ἐμεῖς νά ἐργαζόμαστε τίς ἕξι ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος γιά αὐτά τά μάταια, γήινα καί ψεύτικα πράγματα, καί τήν Κυριακή νά πηγαίνουμε στήν Ἐκκλησία καί νά στοχαζόμαστε τίς ἁμαρτίες μας, τόν θάνατο, τήν κόλαση, τόν Παράδεισο, τήν ψυχή μας πού εἶναι τιμιότερη ἀπό ὅλο τόν κόσμο, καί ὄχι νά πολυτρῶμε καί νά πολυπίνουμε καί νά κάνουμε ἁμαρτίες. Οὔτε νά ἐργαζόμαστε καί νά πραγματευόμαστε τήν Κυριακή.Ἐκεῖνο τό κέρδος ὁποῦ γίνεται τήν Κυριακή εἶναι ἀφορισμένο καί καταραμένο, καί βάζετε φωτιά καί κατάρα στό σπίτι σας καί ὄχι εὐλογία. Λοιπόν, ἀδελφοί, γιά νά μή πάθετε κανένα κακό, μήτε ψυχικό, μήτε σωματικό, ἐγώ σᾶς συμβουλεύω νά φυλᾶτε τήν Κυριακή, καθώς εἶναι ἀφιερωμένη στόν Θεό. ... Ἄν εἶστε Χριστιανοί, νά τήν φιλᾶτε τήν Κυριακή. Ἔχετε ἐδῶ πρόβατα; Τό γάλα τῆς Κυριακῆς τί τό κάνετε; Ἄκουσε, παιδί μου. Νά τό σμίγεις ὅλο καί νά τό κάνεις ἑπτά μερίδια. Καί τά ἕξι μερίδια κράτησε γιά τόν ἑαυτό σου καί τό ἄλλο μερίδιο τῆς Κυριακῆς , ἄν θέλεις, δῶσε το ἐλεημοσύνη στούς πτωχούς ἤ καί στήν Ἐκκλησία, γιά νά εὐλογήσει ὁ Θεός τά πράγματά σου. Καί ἄν τύχει ἀνάγκη καί θέλεις νά πωλήσεις πράγματα φαγώσιμα τήν Κυριακή, ἐκεῖνο τό κέρδος μή τό σμίγεις στήν σακούλα σου, διότι τήν μαγαρίζει ἀλλά δῶσε τα ἐλεημοσύνη, γιά νά σᾶς φυλάει ὁ Θεός".
Και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει για την Κυριακή:
"όπως η χήρα του Ευαγγελίου έδωσε δύο οβολούς και απέσπασε μεγάλη χάρη από το Θεό, έτσι και συ δάνεισε δύο ώρες στο Θεό και θα προσφέρεις στην οικία σου κέρδος αμέτρητων ημερών. Αν όμως δεν το κάνεις αυτό και εργάζεσαι την Κυριακή θα χάσεις τους κόπους ολόκληρων ετών. Γιατί όταν περιφρονείς το Θεό, γνωρίζει να εξαφανίζει τα χρήματα που συγκέντρωσες με την εργασία της Κυριακής" (Ε.Π.Ε. 35138-140)Σημείωση: Από τη Θεία Λειτουργία της Κυριακής μπορούν να απουσιάζουν μόνο οι άρρωστοι, οι εργαζόμενοι σε κάποιο κοινωνικό φορέα που δε σταματά να προσφέρει υπηρεσίες (νοσοκόμοι, γιατροί, οδηγοί λεωφορείων, υπάλληλοι Δήμου, ΔΕΗ, ΟΤΕ κλπ), καθώς και όσοι δε βρίσκονται κοντά σε Ορθόδοξο Ναό (στο εξωτερικό). Για όλους τους άλλους δεν υπάρχει δικαιολογία (π. Γεώργιος Α. Καλπούζος - από το βιβλίο: "Η Θεία Λατρεία")Επίσης και οι δουλειές του σπιτιού, όπως η καθαριότητα κλπ, ή αγροτικές εργασίες την Κυριακή κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας δεν είναι ευλογημένες
Είπε Γέροντας:
! ! ! ...Φοβερό... ! ! !Η κατάργηση της αργίας της Κυριακής
Προ Χριστού, στην Παλαιά Διαθήκηαναφέρεται ξεκάθαρα η Εντολή του Θεού για την αργία της έβδομης ημέρας, ως ημέρα αναπαύσεως, αφιερωμένη στο Θεό.
Στις 7 Μαρτίου του έτους 321 μ.Χ.η εντολή του Θεού για την αργία της έβδομης ημέρας έγινε επίσημα Νόμος του κράτους για πρώτη φορά από τον Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο, το θεμελιωτή του Χριστιανισμού και της Βυζαντινής αυτοκρατορικής εξουσίας, μετά και το διάταγμα των Μεδιολάνων του 313 μ.Χ., όπου κατοχυρώθηκε το δικαίωμα της ανεξιθρησκείας και σταμάτησαν οι διώξεις εναντίον των Χριστιανών.
17 αιώνες πρινο Άγιος Μέγας Κωνσταντίνος καθιερώνει την αργία της Κυριακής, ως ημέρα αναπαύσεως, αγαλλιάσεως, Θείας Λατρείας και αγαθοεργίας, αφού η Κυριακή, η ημέρα της Αναστάσεως, αντικατέστησε στους μετά Χριστόν χρόνους το εβραϊκό Σάββατο.
δυστυχώς στη χώρα μας, στην οποία βρίσκεται η καρδιά της Ορθοδοξίας παγκοσμίως, με τόσο αίμα Αγίων να έχει ποτίσει τούτο το χώμα, λαμβάνεται σήμερα μια από τις χειρότερες αποφάσεις στην ιστορία του Χριστιανισμού, η κατάργηση της αργίας της Κυριακής.
. . . Η ασέβεια είναι φοβερή . . .
- αφενός στην Εντολή του ίδιου του Θεού από την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης,
- και αφετέρου έναντι όλων των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, με πρώτο τον Άγιο Μέγα Κωνσταντίνο, αλλά και όλους τους άλλους που, διαμέσου των αιώνων, σεβάστηκαν και διαφύλαξαν την ημέρα αυτή μέχρι μαρτυρίου, ως ημέρα αφιερωμένη εις τον Κύριο μας Ιησού Χριστό.
Γιατί εκμεταλλευόμαστε τόσο πολύ τη μακροθυμία του Θεού;Γιατι τον προκαλούμε να μας εγκαταλείψει;
Τί να αναμένουμε πλέον άραγε; τι μας περιμένει;Έχουμε ευθύνη οι Χριστιανοίκαι θα δώσουμε λόγο γι αυτό, εν ημέρα κρίσηςΦυσικά έχει ευθύνη και ο καθένας από εμάς ως Χριστιανός για την απόφαση αυτή, διότι εμείς οι πολίτες, οι Χριστιανοί τουλάχιστον, που είμαστε πάρα πολλοί, είμαστε σε θέση να αναιρέσουμε την απόφαση αυτή με τις πράξεις μας, για τις οποίες θα δώσουμε λόγο εν ημέρα κρίσης.
Πώς;- κρατώντας τα καταστήματα κλειστά όσοι είναι Χριστιανοί
- με το να εκκλησιαζόμαστε κάθε Κυριακή όλοι οι Χριστιανοί
- αποφεύγοντας κάθε εμπορική συναλλαγή τις Κυριακές σε όλα τα ανοικτά καταστήματα
- στηρίζοντας τους εμπόρους που έχουν κλειστά τα καταστήματά τους τις Κυριακές, προτιμώντας αυτούς για τις αγορές μας τις υπόλοιπες ημέρες της εβδομάδας
Δημοσιεύουμε παρακάτω την αφίσα της Αδελφότητος Θεολόγων "Ο Σωτήρ" σχετικά με την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, η οποία είναι αναρτημένη στη σχετική ιστοσελίδα τους:
Πηγή αφίσας εδώ
Οι πειρασμοί του διαβόλου κατά τον Εκκλησιασμό
Όταν πλέον ο διάβολος δεν μπορεί να μας αποτρέψει από το να πάμε στην Εκκλησία, τότε κοιτάζει, όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση ενεργεί με το ίδιο τρόπο, κοιτάζει τότε λοιπόν αυτό που κάνουμε να μην είναι καθόλα θεάρεστο. Τί μας κάνει λοιπόν; Προσπαθεί με κάθε μέσο να αλλοιώσει την ουσιαστική συμμετοχή μας στις Ιερές Ακολουθίες και να μας αποτρέψει από την προσευχή μας, μέχρι να μας κάνει να αμαρτήσουμε και μέσα ακριβώς στην Εκκλησία. Μερικές από τις τακτικές του είναι:
- να μας αποσπάσει την προσοχή από τη ροή της ακολουθίας και των τελουμένων μέσα στον Ιερό Ναό, αλλά και από την προσευχή μας, βάζοντας μας σκέψεις διάφορες, όπως το να χαζεύουμε τους πολυελαίους και τους ανθρώπους γύρω μας, το να σκεφτόμαστε αυτά που αφήσαμε σε εκκρεμότητα πριν έρθουμε να εκκλησιαστούμε και αυτά που μας περιμένουν στη συνέχεια κλπ, κάθε σκέψη δηλαδή που θα εμποδίσει την ψυχή μας να αφοσιωθεί στο Θεό και σε όσα λειτουργικά συμβαίνουν κατά τον Εκκλησιασμό.
- να ταράξει την ηρεμία μας, βάζοντάς μας σκέψεις εκνευρισμού από τη στάση και τη συμπεριφορά των τριγύρω μας, από τα μικρά παιδιά που ενδεχομένως προκαλούν μια αναταραχή κλπ, ενώ ο συγκεντρωμένος πραγματικά στην προσευχή πιστός Χριστιανός ουδόλως ενοχλείται από τέτοιες καταστάσεις, ακόμη και αν ο κόσμος χαλάει δίπλα του.
- να μας ξυπνήσει σαρκικά πάθη, κοιτάζοντας άλλους ανθρώπους που σκανδαλίζουν με την εμφάνισή τους, γυναίκες με κάπως πιο αποκαλυπτική εμφάνιση, με ιδιαίτερη ομορφιά κλπ. Λέει χαρακτηριστικά για το θέμα αυτό ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: "...Τί κάνεις εκεί άνθρωπέ μου; Στην Εκκλησία βρίσκεσαι και τις γυναικείες ομορφιές περιεργάζεσαι; Πώς βεβηλώνεις μ' έναν τέτοιο τρόπο το Ναό του Θεού; Νομίζεις πως η Εκκλησία είναι αγορά ή, κάτι χειρότερο, πορνείο; Μέσα στην αγορά μάλιστα, ντρέπεσαι να κοιτάξεις πονηρά μια γυναίκα και στο Ναό, την ώρα που ο Θεός ο ίδιος σου μιλάει, αποτρέποντάς σε από τέτοια αμαρτήματα - γιατί "όποιος βλέπει γυναίκα", λέει, "με πονηρή επιθυμία, έχει κιόλας διαπράξει μέσα του μοιχεία μαζί της" (Κατά Ματθαίον κεφ.5, στ.28) - μεταβάλλεις τα μάτια σου σε όργανα ανομίας και την καρδιά σου σε εργαστήριο ακολασίας; Καλύτερα να ήσουνα τυφλός, παρά να χρησιμοποιείς έτσι τα μάτια σου. Σκέψου άνθρωπε μου, μπροστά σε Ποιόν στέκεσαι την ώρα της φρικτής μυσταγωγίας και μαζί με ποιούς - με τα Χερουβίμ, με τα Σεραφείμ, με όλες τις ουράνιες δυνάμεις. Αναλογίσου μαζί με ποιούς ψάλλεις και προσεύχεσαι. Είναι αρκετό για να συνέλθεις, όταν θυμηθείς οτι, ενώ έχεις υλικό σώμα, αξιώθηκες να υμνείς τον Κύριο όλης της κτίσεως μαζί με τους άυλους Αγγέλους..." (Θέματα Ζωής Α' σελ. 199 - Ιερά Μονή Παρακλήτου)
Για το λόγο αυτό η Εκκλησία φρόντισε να υπάρχουν ξεχωριστές θέσεις για τους άνδρες και ξεχωριστές για τις γυναίκες. Αν δεν υπάρχουν οι σχετικές πινακίδες (Θέσεις Ανδρών - Θέσεις Γυναικών), τότε οφείλουμε να γνωρίζουμε οτι οι άνδρες προσέρχονται στις δεξιές θέσεις και οι γυναίκες στις αριστερές. Οι ξεχωριστές αυτές θέσεις δεν είναι για θέμα διάκρισης, αλλά καθαρά για θέμα πειρασμών. Να σημειώσουμε εδώ οτι στην Εκκλησία του Χριστού δεν υπάρχουν διακρίσεις - τα ίδια Τίμια Δώρα προσφέρονται και σε άνδρες και σε γυναίκες και το ίδιο στεφανώνονται Άγιοι και οι άνδρες και οι γυναίκες.
Και όπως και πάλι αναφέρει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: "...κατά την εποχή των Αποστόλων ήταν μαζί οι άντρες και οι γυναίκες. Καθ΄όσον οι άντρες ήταν άντρες και οι γυναίκες ήταν γυναίκες. Τώρα όμως οι μεν γυναίκες μοιάζουν με πόρνες , οι δε άνδρες μοιάζουν με μανιασμένους ίππους. Τότε και οι γυναίκες ασκούσαν πολλή ευσέβεια και οι άνδρες σεμνότητα και σωφροσύνη. Τότε για τις γυναίκες το έργο ήταν πώς θα αυξηθεί το έργο του κηρύγματος, ενώ τώρα πώς θα φανούν όμορφες και ευπαρουσίαστες" (Ε.Π.Ε. 11,800-802) (Πότε και πώς να εκκλησιάζεσαι, σελ. 83-84, Αρχιμανδρίτου Δανιήλ Γ. Αεράκη) - να μας εξαντλήσει την υπομονή όταν βρισκόμαστε στην ουρά σε ένα προσκύνημα Ιερών Εικόνων, Λειψάνων, ακόμη και κατά τη στιγμή της Θείας Κοινωνίας, ή της λήψης του Αντίδωρου κλπ, έτσι ώστε αντί να σεβαστούμε την ιερότητα του χώρου και της στιγμής, να αρχίσουμε να εκνευριζόμαστε, να σπρώχνουμε, με αποτέλεσμα ότι καλό θα λαμβάναμε, τελικά να το χάνουμε με την ασεβή συμπεριφορά μας.
- να μας κάνει να εκτελούμε διακονήματα στο Ναό χωρίς διάκριση, μη αναλογιζόμενοι πάλι την ιερότητα του χώρου και την υποχρέωσή μας να διαφυλάξουμε την ησυχία μέσα στο Ναό. Αυτό συμβαίνει καμιά φορά στους ίδιους τους ανθρώπους που διακονούν μέσα στο Ναό, από τους επιτρόπους, τους νεωκόρους, άτομα του φιλόπτωχου κλπ, όπου κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους τυχαίνει κάποτε να προκαλούν οι ίδιοι μεγαλύτερο εκνευρισμό στους υπολοίπους Χριστιανούς και οχλαγωγία επίσης, όταν συμπεριφέρονται χωρίς διάκριση, όπως κατακρίνοντας με υπερβάλλοντα ζήλο (εκ δεξιών) κάποιες αμέλειες των παρευρισκομένων Χριστιανών, προκαλώντας περισσότερη ταραχή με τις παρατηρήσεις τους παρά την ησυχία και την τάξη που οι ίδιοι θέλουν τυπικά να διαφυλάξουν. Αυτά φυσικά συμβαίνουν όταν τα διακονήματα αυτά γίνονται χωρίς διάκριση, διότι είναι μεν ιερή η ευταξία μέσα στο Ναό και καθήκον για όσους έχουν οριστεί από τον Προϊστάμενο του Ναού να τη διαφυλάττουν, αλλά όταν αυτό γίνεται χωρίς διάκριση, τότε το αποτέλεσμα είναι χειρότερο, διότι όπως είπαμε και στην Ενότητα των Αρετών "Μείζων πασῶν ἀρετῶν ἡ διάκρισις".
_____________________________________________________________________________
Επιμέλεια κειμένου: Ορθόδοξο Χριστιανικό Ιστολόγιο Δρόμος Ορθοδοξίας
Βοηθητικές πηγές - Βιβλιογραφία: εδώ
Επιμέλεια κειμένου: Ορθόδοξο Χριστιανικό Ιστολόγιο Δρόμος Ορθοδοξίας
Βοηθητικές πηγές - Βιβλιογραφία: εδώ