Ορθόδοξο Χριστιανικό Ιστολόγιο
Όταν Τον ξεχνάμε όμως;
Ο Θεός Πατέρας μας δε ξεχνάει ποτέ το συμφέρον της ψυχής μας
Μας ταρακουνάει με τις θλίψεις για να συνέλθουμε
Ευτυχώς η μακροθυμία του Θεού όμως δέχεται τη μετάνοιά μας
Διότι αυτή κρίση μας οδηγεί στο να θυμηθούμε το Θεό Πατέρα μας, που Τον είχαμε ξεχάσει και να στραφούμε πάλι κοντά Του για να Του ζητήσουμε να μας ελεήσει, όπως πάντα έκανε, αλλά εμείς δεν το βλέπαμε και δεν το εκτιμούσαμε. Όχι γιατι ο Θεός έχει ανάγκη από εμάς, αλλά γιατι εμείς έχουμε ανάγκη από το Θεό για να ζούμε με ειρήνη και γαλήνη στην καρδιά μας στον κόσμο αυτό, χωρίς άγχος και μέριμνες, αλλά και για να μας χαρίσει την αιωνιότητα εν ημέρα κρίσης.
Ο Θεός θέλει να έρθουμε σε Αυτόν από αγάπη και όχι από φόβο και εξαναγκασμό, αλλά ελεύθερα με βάση το αυτεξούσιό μας, όπως είπαμε νωρίτερα. Βέβαια κάποιος μπορεί να ξεκινήσει από φόβο Θεού στην αρχή, αλλά στη συνέχεια αυτός ο αρχικός φόβος του αρχάριου στον πνευματικό αγώνα θα μετατραπεί σε αγάπη προς το Θεό Πατέρα μας, ώστε να θέλουμε να είμαστε κοντά Του γιατι τον αγαπάμε και μας αγαπάει. Έφερε την κρίση λοιπόν ώστε να σκεφτούμε ελεύθερα ο κάθε ένας τί ήταν αυτό που χάσαμε και πρέπει να το ξαναβρούμε.
Με την προσευχή μας λοιπόν και την εν Χριστώ ζωή μας πλέον ας τον ευχαριστήσουμε καταρχήν για όσα μας προσέφερε και συνεχίζει μας προσφέρει, ακόμη και γι αυτές τις θλίψεις που φέρνει η κρίση και ας τον παρακαλέσουμε να μας συγχωρήσει που Τον ξεχάσαμε και ζούσαμε τη ζωή μας εγωιστικά χωρίς Αυτόν, που μας δίνει τα πάντα (χωρίς εμείς να το καταλαβαίνουμε), που ζούσαμε νομίζοντας οτι όλα τα καταφέρνουμε μόνοι μας, ενώ ο λόγος Του είναι ξεκάθαρος:
Μετάνοια λοιπόν τώρα, πριν την ημερομηνία λήξης της
Γυρίζοντας όμως πάλι για λίγο στη λογική:
Είναι σαν το παράδειγμα με το παιδάκι στην παραλία που σκάβει ένα λάκκο στην άμμο, αδειάζοντας με το κουβαδάκι του το νερό της θάλασσας μέσα σε αυτόν και όταν το ρωτάνε τί θέλει να κάνει, λέει οτι θέλει να αδειάσει όλη τη θάλασσα μέσα σε αυτό το μικρό λάκκο.
Έτσι φερόμαστε κι εμείς οι άνθρωποι:
- είτε θα λέμε οτι όλη αυτή η Δημιουργία του σύμπαντος είναι τυχαία, κάτι που προσβάλει και την απλή λογική μας,
- ή σαν μικρά παιδιά θα προσπαθούμε στην τόσο μικρή ανθρώπινη λογική μας να χωρέσουμε την απέραντη θάλασσα της γνώσης του Θεού Πατέρα μας.
Και οι δύο αυτές καταστάσεις δείχνουν το σκοτάδι στο οποίο βρισκόμαστε.
Αντιθέτως θα έπρεπε ξεκινώνοντας με την απλή λογική μας να πάψουμε να θέλουμε λογικές εξηγήσεις για τα πάντα. Θα έπρεπε να δεχθούμε δηλαδή οτι η λογική έχει και τα όριά της και οτι εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει η πραγματική πίστη.
Είναι πράγματι να απορεί κανείς, πόσο πολύ μπορεί ο διάβολος να τυφλώσει κάποιους ανθρώπους ακόμη και Χριστιανούς, που εξωτερικά φαίνονται ευφυείς, επεμβαίνοντας ακόμη και στην απλή λογική αυτών των ανθρώπων, ιδιαίτερα κάποιων τεχνοκρατών και επιστημόνων, που στα επιστημονικά τους συνέδρια καυχούνται για τις ανακαλύψεις των λογικών νόμων της φύσης, ώστε να αδυνατούν τελικά να συλλάβουν τα αυτονόητα της απλή λογικής, όπως δείξαμε εδώ και να στερούνται αυτό το Φως του Χριστού στη ζωή τους.
Για να δουλέψει ένα μηχάνημα που έχει κατασκευάσει ο άνθρωπος, όπως αυτός ο υπολογιστής, στην οθόνη του οποίου διαβάζουμε αυτά τώρα, έχουν ξοδευτεί άπειρες ώρες χιλιάδων ανθρώπων, για τη σχεδίαση, την κατασκευή και τη διανομή του μέχρι τον τελικό χρήστη. Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, ως αποτέλεσμα ανθρώπινου σχεδιασμού και κατασκευής, δίνει χιλιάδες εντολές στο εσωτερικό ηλεκτρονικό του κύκλωμα και τα περιφερειακά του όργανα. Δεν τις γνωρίζει βέβαια ο καθένας μας όλες αυτές τις εντολές, παρότι τον χρησιμοποιούμε, αλλά γνωρίζουμε οτι κάποιοι άνθρωποι (αφού πρώτα ο Θεός το επέτρεψε) τις έχουν σχεδιάσει να λειτουργούν έτσι όπως λειτουργούν.
Και καυχιόμαστε δήθεν εμείς οι άνθρωποι γι αυτό το θαύμα των τελευταίων δεκαετιών που λέγεται ηλεκτρονικός υπολογιστής που έχει εισβάλει παντού στην καθημερινότητά μας πλέον.
Για το θαύμα όμως των χιλιάδων ετών που λέγεται "ανθρώπινο σώμα", το οποίο δεν είναι οι άνθρωποι που σχεδίασαν, ούτε και που δίνουν τις εντολές για να λειτουργεί, αλλά το έχουν όλοι δίπλα τους καθημερινά, τί έχουμε να πούμε;
Το σώμα μας ανήκει στο Δημιουργό του, όχι σε εμάς
Τίς Θεός Μέγας
Το ίδιο επίσης βλέποντας και κάθε άλλη ευεργεσία που προσφέρει ο Θεός Πατέρας μας στον κάθε ένα από εμάς και οτι δεν μας εγκαταλείπει στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας, αλλά πάντα κάτι γίνεται την τελευταία έστω στιγμή που υποδηλώνει τη επέμβαση της Θείας Πρόνοιάς Του.
Ακόμη και η ιατρική επιστήμη, για την οποία ο Θεός επέτρεψε να φωτιστεί ο νους κάποιων ιατρών και ερευνητών για να ανακαλύψουν ένα ελάχιστο μέρος του ανεξιχνίαστου θαυμαστού μηχανισμού του ανθρώπινου σώματος, για το καλό της ανθρωπότητας και τη θεραπεία ασθενειών, ακόμη και αυτή η ιατρική επιστήμη είναι τόσο μικρή στην παντοδυναμία του Μέγα Ιατρού και Δημιουργού των σωμάτων και των ψυχών ημών. Τρανταχτή απόδειξη γι αυτό είναι τα αμέτρητα θαύματα θεραπείας ασθενών που έχουν καταγραφεί αιώνες τώρα μέχρι και σήμερα, αλλά και αυτά που δεν έχουν καταγραφεί, για τα οποία οι ιατροί σηκώνουν τα χέρια ψηλά.
Κάθε ανακάλυψη επιστημονική επίσης που ο Θεός επιτρέπει οι άνθρωποι να κάνουν, το κάνει από αγάπη για το συμφέρον του ανθρώπου, άσχετα εάν στη συνέχεια ο άνθρωπος, σε συνεργασία και με το διάβολο, εκμεταλλεύεται αυτή την ανακάλυψη και για κακούς σκοπούς.
Να εκτιμάμε τα πάντα, ακόμη και τα δύσκολα
Αλλά ακόμη και τις φορές που αισθανόμαστε εγκαταλελειμμένοι και ξεχασμένοι από το Θεό, εάν με πίστη προσέλθουμε σε Αυτόν, θα διαπιστώσουμε οτι όλη η δοκιμασία που περνάμε είναι τελικά για το καλό μας και για το συμφέρον της ψυχής μας και ο Θεός επιτρέπει να γίνει αυτό, πάλι από αγάπη προς εμάς, για τη διαπαιδαγώγηση και τη σωτηρία της ψυχής μας.
Θα μας φταίει ο Θεός εάν μας τα πάρει πίσω; (την υγεία μας, την ευημερία μας, την ειρήνη και τόσα άλλα;). Και αν μεν τα πάρει με δική Του βούληση για να μας ανυψώσει πνευματικά και να μας στεφανώσει με τη δοκιμασία αυτή, τότε καλώς, αλλά γιατί να μας τα πάρει κατόπιν της δικής μας βούλησης και αχαριστίας;
Όσο ένα κλικ στο μυαλό
Διότι, εάν πιστεύαμε όπως έπρεπε στο Θεό και Πατέρα μας, τότε από μεγάλη αγάπη προς Αυτόν που μας δίνει τη ζωή, θα δεχόμασταν με μεγάλη ευχαρίστηση και την τήρηση του θελήματος Του, την τήρηση του Λόγου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, θα καταλαβαίναμε τότε τον πραγματικό σκοπό της παρούσας ζωής μας, όπως ο Ίδιος μας τον δίδαξε κι έτσι θα οδηγούμασταν στη Βασιλεία των Ουρανών που έχει ετοιμάσει για εμάς ο Ουράνιος Πατέρας μας.
Επίλογος:
Τελειώνοντας αυτή την εισαγωγή στο σκοπό της παρούσας ζωής, καταλήγουμε λοιπόν στο εξής:
Διότι το συμπέρασμα στο τελευταίο παράδειγμα με το ανθρώπινο σώμα είναι τόσο απλό και ξεκάθαρο:
Ας ακούσουμε το Θείο Λόγο του Δημιουργού Πατέρα μας
Ο Χριστός ήρθε στη γη, έγινε άνθρωπος, δηλαδή Θεάνθρωπος, για να μιλήσει σε όλο τον κόσμο και ο Λόγος Του να μείνει Διαθήκη για εμάς.
Ακούσαμε το Λόγο του Ίδιου του Πατέρα μας, του Δημιουργού μας, του Ζωοδότη μας.
Μας δίδαξε με τη ζωή Του για το πως πρέπει να ζούμε.
Τι ευτυχία !!! Τώρα γνωρίζουμε.!!!
Ας τον ακούσουμε λοιπόν.
Ας τον αφήσουμε να μας δείξει Αυτός το δρόμο της Ζωής.
Αυτός μας δίνει τη Ζωή.
Αυτός θα μας πει και πώς θα ζήσουμε.
Αυτός θα μας πει και πού θα φθάσουμε στο τέλος της παρούσας ζωής μας, για να κληρονομήσουμε τη μέλλουσα.
Ας ακούσουμε με χαρά το Λόγο Του λοιπόν και ας τον τηρήσουμε για να βρούμε την αιώνια ευτυχία, όπως μας είπε και ο ίδιος:
"μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν"
(Κατά Λουκάν, κεφ.11, στ.28)
ΔΡΟΜΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Για να κατανοηθεί αρχικά τι είναι ο Πνευματικός Αγώνας υπάρχουν οι παρακάτω εξής ενότητες στη σειρά. Για να διαβάσετε τις ενότητες ξεχωριστά κάντε κλικ σε αυτές στα Περιεχόμενα. Διαφορετικά, στη σελίδα αυτή, όλες οι παρακάτω ενότητες των Περιεχομένων βρίσκονται η μία κάτω από την άλλη.:
----------------------------------------------------------------------------------------
Ο
ανθρώπινος νους, αν και έχει τεράστιες δυνατότητες, δυστυχώς εμείς οι άνθρωποι δεν τον αξιοποιούμε όπως θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να συλλάβει την αληθινή ουσία και το σκοπό της ζωής μας, ενώ είναι πολύ απλό τελικά για να γίνει αντιληπτό.
Αυτό μπορεί πραγματικά να γίνει, αξιοποιώντας αφενός την απλή λογική μας (όπως θα δείξουμε παρακάτω) και αφετέρου με δεδομένο την ενανθρώπιση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και Θεού μας που δεν είναι απλά μια θρησκευτική πεποίθηση, αλλά είναι ένα αληθινό ιστορικό γεγονός, μέσω του οποίου αποκάλυψε ο ίδιος ο Θεός στον άνθρωπο τον πραγματικό του προορισμό.
Το οτι ο νους μας αδυνατεί πολλές φορές να συλλάβει τα αυτονόητα, ας το δούμε παρακάτω, από το εξής απλό παράδειγμα:
Ξεκινώντας με την απλή λογική
Ενώ κάποιος μπορεί να ισχυριστεί οτι δεν υπάρχει Θεός, επειδή δεν τον βλέπει με τα μάτια του προσώπου του και δεν μπορεί να πειστεί σε κάτι που δεν βλέπει, από την άλλη ο ίδιος άνθρωπος δέχεται άλλα πράγματα που είναι αόρατα ως υπαρκτά, όπως για παράδειγμα, τη μετάδοση ήχου και εικόνας μέσα στο χώρο, μέσω των ασύρματων δικτύων κινητής τηλεφωνίας, τηλεόρασης κλπ, όπου ενώ δεν βλέπει την εικόνα και τον ήχο να διαπερνούν το χώρο, το πιστεύει οτι αυτό γίνεται αοράτως.
Πιστεύουμε στον αόρατο κόσμο από το αποτέλεσμα αυτού
Φυσικά το πιστεύει, διότι βλέπει το αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος που είναι ο ήχος και η εικόνα στο κινητό του που μεταβιβάστηκε από το άλλο κινητό τηλέφωνο, ή τον ήχο και την εικόνα στην τηλεόραση.
Πιστεύει στην ουσία δηλαδή οτι υπάρχει και αόρατος κόσμος, που δεν τον βλέπει με τα μάτια του, αλλά από το αποτέλεσμά του.
Όμως εδώ ακριβώς μπλοκάρει ο ανθρώπινος νους, που θέλει να λέγεται έξυπνος κατά τα άλλα, διότι όταν κληθεί να συνειδητοποιήσει την αόρατη (στα γήινα μάτια) ύπαρξη του Θεού, αντί να σκεφθεί οτι υπάρχουν πολλά στον κόσμο τούτο που είναι αόρατα αλλά υπαρκτά, τα οποία τα έχει αποδεχθεί και τα πιστεύει, στο θέμα του Θεού ξαφνικά και παράλογα θέλει ορατές αποδείξεις και λογικά επιχειρήματα.
Άρα υπαρκτά δεν είναι μόνο τα ορατά
Η λογική όμως δεν είναι πάντα το κατάλληλο εργαλείο κατανόησης του κόσμου
Από την άλλη πάλι η λογική μας δεν μπορεί να εξηγήσει τα πάντα, διότι όπως θα δείξουμε παρακάτω, δεν είναι το κατάλληλο εργαλείο για να βλέπουμε και να καταλαβαίνουμε σωστά κάθε τι σε αυτόν τον κόσμο και αυτό φαίνεται από το εξής παράδειγμα:
Αν λέγαμε σε έναν άνθρωπο του περασμένου αιώνα οτι θα μπορούσαμε να πετούσαμε στον ουρανό (με αεροπλάνα), ή θα μπορούσαμε να μιλάμε από μια άκρη της γης έως την άλλη (με το τηλέφωνο), τί θα μας έλεγε αυτός ο άνθρωπος; θα μας έλεγε φυσικά οτι δεν είναι λογικά πράγματα αυτά και οτι είμαστε τρελοί.
Μα ο ίδιος ανθρώπινος εγκέφαλος όμως ήταν και τότε και τώρα και η λογική του ανθρώπινου μυαλού λειτουργούσε με τον ίδιο τρόπο και τότε και σήμερα. Άρα βλέπουμε δηλαδή τελικά οτι η λογική δεν είναι το κατάλληλο όργανο για να βλέπουμε πάντα σωστά τα πράγματα.
Είναι σα να θέλεις να μετρήσεις θερμοκρασία 500 βαθμών κελσίου με ένα θερμόμετρο που μετράει μέχρι 100 βαθμούς. Μπορεί να γίνει ποτέ αυτό; Είναι σα να φοράς άλλου τύπου γυαλιά στα μάτια σου από την πάθηση που έχεις, ή σαν να έχεις μυωπία και ενώ βλέπεις μια χαρά όσα είναι κοντά σου, προσπαθείς να δεις καλά αυτά που είναι μακριά σου. Είναι ποτέ δυνατόν, χωρίς να βάλεις ειδικά γυαλιά μυωπίας;
Δεν κατανοούμε μόνο με τα όργανα του σώματος και τη λογική
Κατά όμοιο τρόπο λοιπόν η ανθρώπινη λογική είναι σαν αυτά τα μάτια με τη μυωπία, όπου ενώ μεν κάποια πράγματα τα βλέπει και τα καταλαβαίνει άνετα, κάποια άλλα είναι αδύνατο να τα δει εάν δεν φορέσει ειδικά γυαλιά. Και τα γυαλιά αυτά προέρχονται μέσα από την ψυχή, μέσα από την καρδιά του ανθρώπου, μέσα από τον πνευματικό του αγώνα, όπως αναλυτικά αναφέρουμε στη σχετική ενότητα. Μόνο έτσι κινούμενος ο άνθρωπος θα μπορέσει να προσεγγίσει το Θεό Πατέρα μας.
Αυτός που έχει μυωπία επίσης, ενώ βλέπει με ευκολία τα κοντινά, θέλοντας να δει μακριά κλείνει ελαφριά τα μάτια και αυτό φαίνεται και από την ετυμολογία της λέξης (μύω+οψ, που σημαίνει κλείνω τα μάτια). Έτσι και το Θεό λοιπόν, όσο κλείνεις τα μάτια του προσώπου σου, κάνοντας πέρα τη λογική σου και ανοίγεις τα μάτια της ψυχής σου, τα μάτια της καρδιάς σου, τόσο πιο πολύ Τον βλέπεις και μάλιστα τότε διαπιστώνεις οτι όχι μόνο δεν είναι μακριά σου ο Θεός, αλλά είναι διαρκώς δίπλα σου παντού και πάντα, απλά εσύ δεν Τον έβλεπες.
Μας χρειάζεται Φως λοιπόν για να βλέπουμε καθαρά
Το παν στη ζωή μας λοιπόν είναι να έχουμε αυτό το αληθινό Φως, αυτή τη Χάρη που πρέπει να προσευχόμαστε να μας δίνει ο Θεός για να βλέπουμε σωστά τον κόσμο τούτο, όπως πραγματικά είναι και όχι όπως τον βλέπουνε μόνο τα μάτια μας και η λογική μας. Χρειαζόμαστε φως στο νου μας, στο μυαλό μας. Είναι αυτό το φωτοστέφανο που έχουν όλοι οι Άγιοι γύρω από το κεφάλι τους. Και το Φως είναι ο Χριστός, όπως μας είπε ο ίδιος:
Κι αυτά δεν είναι θεωρίες, είναι μια αλήθεια που ζει κάθε Χριστιανός που είναι πραγματικά κοντά στο Χριστό και την Εκκλησία Του. Για να δούμε λοιπόν το πραγματικό Φως πρέπει να έρθουμε κοντά στο Χριστό, διότι όσα και να γράφουμε, όσα λόγια και να πούμε, δεν μπορεί κανείς να καταλάβει τίποτε, αν δεν έρθει από μόνος του κοντά στο Θεό.
Όποιος είναι έξω είναι αδύνατο να γνωρίζει τα έσω
Αν δεν κάνει κανείς την κίνηση λοιπόν να έρθει κοντά στο Χριστό, τότε διαβάζοντας απλά όσα λέμε εδώ, είναι σαν βλέπει μόνο το εξώφυλλο ενός οποιοδήποτε βιβλίου, ή να διαβάζει το οπισθόφυλλο και να θέλει να καταλάβει σε βάθος το νόημα του βιβλίου. Είναι σα να κοιτάζουμε γύρω γύρω το βιβλίο, αλλά να μην το ανοίγουμε για να διαβάσουμε, ή αν το ανοίξουμε κάποια στιγμή, να ρίξουμε μια ματιά σε μια σελίδα και μετά να το ξανακλείσουμε.
Μα είναι ποτέ δυνατόν να εμβαθύνει κανείς στο νόημα κάποιου βιβλίου και να το καταλάβει, κοιτάζοντας το εξώφυλλο και διαβάζοντας μόνο το οπισθόφυλλο του; φυσικά όχι, διότι αν δεν ανοίξεις το οποιοδήποτε βιβλίο και αν δεν αρχίσεις να διαβάζεις εντατικά δεν μπορείς να καταλάβεις.
Είναι δυνατόν λοιπόν αντίστοιχα, να εμβαθύνει κανείς στη γνώση του Θεού, όσο έχει το Θεό σε απόσταση; Αυτό το "άνοιγμα του βιβλίου" είναι η απόφαση να βάλουμε το Χριστό στη ζωή μας και το "διάβασμα του βιβλίου" είναι ο πνευματικός αγώνας που θα κάνουμε καθημερινά ενάντια στα πάθη μας, κοντά στην Εκκλησία και τα Ιερά Μυστήρια, για την αγάπη προς το Θεό Πατέρα μας και για τη σωτηρία της ψυχής μας.
Αλλιώς θα παραμείνουμε οι χλιαροί Χριστιανοί, μέσα στην άγνοιά μας, για να οδηγηθούμε εν ημέρα κρίσης στην αιώνια δυστυχία.
Οπότε όσα και να γράφουμε εμείς εδώ τώρα και όσα και να διαβάσει κανείς, είναι άχρηστα και τίποτε ουσιαστικό δε θα καταλάβει τελικά και φυσικά ούτε και τον πραγματικό σκοπό της ζωής.
Και όταν έρθουμε κοντά στο Χριστό και την αλήθεια Του, τότε Αυτός μας υπόσχεται ως Θεός Πατέρας που φροντίζει για τα παιδιά του, οτι θα μας χαρίσει και όλα τα άλλα αναγκαία βιοτικά αγαθά, λέγοντας μας:
Εισαγωγή στον Πνευματικό Αγώνα
Περιεχόμενα
- Εισαγωγικό σημείωμα στο σκοπό της παρούσας ζωής (σημείωμα διαχειριστή ιστολογίου)
- Ο σκοπός της παρούσας ζωής
- Πώς ξεκινάμε τον Πνευματικό Αγώνα
- Ο "Πνευματικός Πατέρας" και ο καθοριστικός του ρόλος στον πνευματικό μας αγώνα
- Ο αόρατος πόλεμος με το διάβολο
----------------------------------------------------------------------------------------
Εισαγωγικό σημείωμα στο σκοπό της παρούσας ζωής
(σημείωμα διαχειριστή ιστολογίου)
(σημείωμα διαχειριστή ιστολογίου)
Αυτό μπορεί πραγματικά να γίνει, αξιοποιώντας αφενός την απλή λογική μας (όπως θα δείξουμε παρακάτω) και αφετέρου με δεδομένο την ενανθρώπιση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και Θεού μας που δεν είναι απλά μια θρησκευτική πεποίθηση, αλλά είναι ένα αληθινό ιστορικό γεγονός, μέσω του οποίου αποκάλυψε ο ίδιος ο Θεός στον άνθρωπο τον πραγματικό του προορισμό.
Το οτι ο νους μας αδυνατεί πολλές φορές να συλλάβει τα αυτονόητα, ας το δούμε παρακάτω, από το εξής απλό παράδειγμα:
Ξεκινώντας με την απλή λογική
Ενώ κάποιος μπορεί να ισχυριστεί οτι δεν υπάρχει Θεός, επειδή δεν τον βλέπει με τα μάτια του προσώπου του και δεν μπορεί να πειστεί σε κάτι που δεν βλέπει, από την άλλη ο ίδιος άνθρωπος δέχεται άλλα πράγματα που είναι αόρατα ως υπαρκτά, όπως για παράδειγμα, τη μετάδοση ήχου και εικόνας μέσα στο χώρο, μέσω των ασύρματων δικτύων κινητής τηλεφωνίας, τηλεόρασης κλπ, όπου ενώ δεν βλέπει την εικόνα και τον ήχο να διαπερνούν το χώρο, το πιστεύει οτι αυτό γίνεται αοράτως.
Πιστεύουμε στον αόρατο κόσμο από το αποτέλεσμα αυτού
Φυσικά το πιστεύει, διότι βλέπει το αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος που είναι ο ήχος και η εικόνα στο κινητό του που μεταβιβάστηκε από το άλλο κινητό τηλέφωνο, ή τον ήχο και την εικόνα στην τηλεόραση.
Πιστεύει στην ουσία δηλαδή οτι υπάρχει και αόρατος κόσμος, που δεν τον βλέπει με τα μάτια του, αλλά από το αποτέλεσμά του.
Όμως εδώ ακριβώς μπλοκάρει ο ανθρώπινος νους, που θέλει να λέγεται έξυπνος κατά τα άλλα, διότι όταν κληθεί να συνειδητοποιήσει την αόρατη (στα γήινα μάτια) ύπαρξη του Θεού, αντί να σκεφθεί οτι υπάρχουν πολλά στον κόσμο τούτο που είναι αόρατα αλλά υπαρκτά, τα οποία τα έχει αποδεχθεί και τα πιστεύει, στο θέμα του Θεού ξαφνικά και παράλογα θέλει ορατές αποδείξεις και λογικά επιχειρήματα.
Άρα υπαρκτά δεν είναι μόνο τα ορατά
Στην πίστη μας δεχόμαστε την ύπαρξη και του αόρατου κόσμου, όπως λέμε στο Σύμβολο της Πίστεως:
Πώς θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να ισχυρίζεται
οτι ο Θεός δεν υπάρχει, με το επιχείρημα οτι δεν τον βλέπει, από τη στιγμή που, όπως δείξαμε και πριν,
ότι υπάρχει δεν είναι απαραίτητα και ορατό και αυτό είναι κάτι αποδεκτό τελικά από τη λογική (με βάση το προηγούμενο παράδειγμα των ασύρματων δικτύων). Εδώ
είναι λοιπόν η αντίφαση του
ανθρώπινου νου που συμβαίνει καμιά φορά, την οποία αντίφαση, καθόλου
έξυπνα και εντελώς παράλογα δυστυχώς δεν την αντιλαμβανόμαστε.
Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα,
ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων.
Συμπέρασμα: αν σκεφθούμε με την απλή λογική μας λοιπόν, βλέπουμε οτι υπάρχει και αόρατος κόσμος, άρα γιατί ζητάμε να δούμε το Θεό με τα μάτια μας για να πιστέψουμε;
|
Η λογική όμως δεν είναι πάντα το κατάλληλο εργαλείο κατανόησης του κόσμου
Από την άλλη πάλι η λογική μας δεν μπορεί να εξηγήσει τα πάντα, διότι όπως θα δείξουμε παρακάτω, δεν είναι το κατάλληλο εργαλείο για να βλέπουμε και να καταλαβαίνουμε σωστά κάθε τι σε αυτόν τον κόσμο και αυτό φαίνεται από το εξής παράδειγμα:
Αν λέγαμε σε έναν άνθρωπο του περασμένου αιώνα οτι θα μπορούσαμε να πετούσαμε στον ουρανό (με αεροπλάνα), ή θα μπορούσαμε να μιλάμε από μια άκρη της γης έως την άλλη (με το τηλέφωνο), τί θα μας έλεγε αυτός ο άνθρωπος; θα μας έλεγε φυσικά οτι δεν είναι λογικά πράγματα αυτά και οτι είμαστε τρελοί.
Μα ο ίδιος ανθρώπινος εγκέφαλος όμως ήταν και τότε και τώρα και η λογική του ανθρώπινου μυαλού λειτουργούσε με τον ίδιο τρόπο και τότε και σήμερα. Άρα βλέπουμε δηλαδή τελικά οτι η λογική δεν είναι το κατάλληλο όργανο για να βλέπουμε πάντα σωστά τα πράγματα.
Είναι σα να θέλεις να μετρήσεις θερμοκρασία 500 βαθμών κελσίου με ένα θερμόμετρο που μετράει μέχρι 100 βαθμούς. Μπορεί να γίνει ποτέ αυτό; Είναι σα να φοράς άλλου τύπου γυαλιά στα μάτια σου από την πάθηση που έχεις, ή σαν να έχεις μυωπία και ενώ βλέπεις μια χαρά όσα είναι κοντά σου, προσπαθείς να δεις καλά αυτά που είναι μακριά σου. Είναι ποτέ δυνατόν, χωρίς να βάλεις ειδικά γυαλιά μυωπίας;
Δεν κατανοούμε μόνο με τα όργανα του σώματος και τη λογική
Κατά όμοιο τρόπο λοιπόν η ανθρώπινη λογική είναι σαν αυτά τα μάτια με τη μυωπία, όπου ενώ μεν κάποια πράγματα τα βλέπει και τα καταλαβαίνει άνετα, κάποια άλλα είναι αδύνατο να τα δει εάν δεν φορέσει ειδικά γυαλιά. Και τα γυαλιά αυτά προέρχονται μέσα από την ψυχή, μέσα από την καρδιά του ανθρώπου, μέσα από τον πνευματικό του αγώνα, όπως αναλυτικά αναφέρουμε στη σχετική ενότητα. Μόνο έτσι κινούμενος ο άνθρωπος θα μπορέσει να προσεγγίσει το Θεό Πατέρα μας.
Αυτός που έχει μυωπία επίσης, ενώ βλέπει με ευκολία τα κοντινά, θέλοντας να δει μακριά κλείνει ελαφριά τα μάτια και αυτό φαίνεται και από την ετυμολογία της λέξης (μύω+οψ, που σημαίνει κλείνω τα μάτια). Έτσι και το Θεό λοιπόν, όσο κλείνεις τα μάτια του προσώπου σου, κάνοντας πέρα τη λογική σου και ανοίγεις τα μάτια της ψυχής σου, τα μάτια της καρδιάς σου, τόσο πιο πολύ Τον βλέπεις και μάλιστα τότε διαπιστώνεις οτι όχι μόνο δεν είναι μακριά σου ο Θεός, αλλά είναι διαρκώς δίπλα σου παντού και πάντα, απλά εσύ δεν Τον έβλεπες.
Μας χρειάζεται Φως λοιπόν για να βλέπουμε καθαρά
Το παν στη ζωή μας λοιπόν είναι να έχουμε αυτό το αληθινό Φως, αυτή τη Χάρη που πρέπει να προσευχόμαστε να μας δίνει ο Θεός για να βλέπουμε σωστά τον κόσμο τούτο, όπως πραγματικά είναι και όχι όπως τον βλέπουνε μόνο τα μάτια μας και η λογική μας. Χρειαζόμαστε φως στο νου μας, στο μυαλό μας. Είναι αυτό το φωτοστέφανο που έχουν όλοι οι Άγιοι γύρω από το κεφάλι τους. Και το Φως είναι ο Χριστός, όπως μας είπε ο ίδιος:
"ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ
περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς" (Κατά Ιωάννη, κεφ.8, στ.12)
δηλαδή: "εγώ είμαι το φως όλου του κόσμου, εκείνος που με ακολουθεί πιστά δεν θα πλανιέται στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως που οδηγεί στη ζωή."
Ας μην έχουμε λοιπόν
πάντα τη λογική μας ως το μοναδικό μέσο για να εξηγούμε τον κόσμο τούτο
που ζούμε, αλλά ας ακολουθήσουμε το Χριστό, για να αποκτήσουμε το αληθινό Φως και να δούμε τον κόσμο και το σκοπό της ζωής μας με άλλα μάτια.
|
Κι αυτά δεν είναι θεωρίες, είναι μια αλήθεια που ζει κάθε Χριστιανός που είναι πραγματικά κοντά στο Χριστό και την Εκκλησία Του. Για να δούμε λοιπόν το πραγματικό Φως πρέπει να έρθουμε κοντά στο Χριστό, διότι όσα και να γράφουμε, όσα λόγια και να πούμε, δεν μπορεί κανείς να καταλάβει τίποτε, αν δεν έρθει από μόνος του κοντά στο Θεό.
Όποιος είναι έξω είναι αδύνατο να γνωρίζει τα έσω
Αν δεν κάνει κανείς την κίνηση λοιπόν να έρθει κοντά στο Χριστό, τότε διαβάζοντας απλά όσα λέμε εδώ, είναι σαν βλέπει μόνο το εξώφυλλο ενός οποιοδήποτε βιβλίου, ή να διαβάζει το οπισθόφυλλο και να θέλει να καταλάβει σε βάθος το νόημα του βιβλίου. Είναι σα να κοιτάζουμε γύρω γύρω το βιβλίο, αλλά να μην το ανοίγουμε για να διαβάσουμε, ή αν το ανοίξουμε κάποια στιγμή, να ρίξουμε μια ματιά σε μια σελίδα και μετά να το ξανακλείσουμε.
Μα είναι ποτέ δυνατόν να εμβαθύνει κανείς στο νόημα κάποιου βιβλίου και να το καταλάβει, κοιτάζοντας το εξώφυλλο και διαβάζοντας μόνο το οπισθόφυλλο του; φυσικά όχι, διότι αν δεν ανοίξεις το οποιοδήποτε βιβλίο και αν δεν αρχίσεις να διαβάζεις εντατικά δεν μπορείς να καταλάβεις.
Είναι δυνατόν λοιπόν αντίστοιχα, να εμβαθύνει κανείς στη γνώση του Θεού, όσο έχει το Θεό σε απόσταση; Αυτό το "άνοιγμα του βιβλίου" είναι η απόφαση να βάλουμε το Χριστό στη ζωή μας και το "διάβασμα του βιβλίου" είναι ο πνευματικός αγώνας που θα κάνουμε καθημερινά ενάντια στα πάθη μας, κοντά στην Εκκλησία και τα Ιερά Μυστήρια, για την αγάπη προς το Θεό Πατέρα μας και για τη σωτηρία της ψυχής μας.
Αλλιώς θα παραμείνουμε οι χλιαροί Χριστιανοί, μέσα στην άγνοιά μας, για να οδηγηθούμε εν ημέρα κρίσης στην αιώνια δυστυχία.
Αν δεν κάνουμε το βήμα, ο καθένας από μόνος του, να έρθουμε πραγματικά κοντά στο Χριστό, αν δεν εντάξουμε την εκκλησιαστική ζωή στην καθημερινότητά μας, αν δεν αρχίσουμε τον πνευματικό αγώνα, δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε τίποτε, ούτε και θα λάβουμε ποτέ αυτό το Φως και τη Χάρη του Θεού στη ζωή μας
|
Οπότε όσα και να γράφουμε εμείς εδώ τώρα και όσα και να διαβάσει κανείς, είναι άχρηστα και τίποτε ουσιαστικό δε θα καταλάβει τελικά και φυσικά ούτε και τον πραγματικό σκοπό της ζωής.
Όσο πιο πολύ είσαι κοντά στο Θεό, τόσο πιο πολύ φωτίζεσαι
|
|
Και όπως όσο διαβάζεις περισσότερο ένα βιβλίο, τόσο και καταλαβαίνεις
καλύτερα, έτσι κι εμείς όσο θα βρισκόμαστε και θα παραμένουμε μέσα στην
Εκκλησία, στα Ιερά Μυστήρια και στο Λόγο του Θεού, τόσο και θα μας
αποκαλύπτεται περισσότερο ο Θεός στον καθένα μας προσωπικά και τόσο
περισσότερο Φως θα βλέπουμε στη ζωή μας.
Τί επιλέγουμε λοιπόν; σκοτάδι, ή Φως;
Ας καταλάβει λοιπόν ο καθένας μας τί πραγματικά θέλει:
- να σταματήσει στην ανάγνωση μόνο του οπισθόφυλλου του βιβλίου, όπως είπαμε πριν και κατόπιν να το πετάξει παράμερα και να το ξεχάσει; - ή να ανοίξει επιτέλους το βιβλίο, πριν να είναι αργά και να αρχίσει να φωτίζεται ο νους του, για να βλέπει καλύτερα μέσα στο σκοτάδι που βρίσκεται τώρα; Θα συνεχίσουμε δηλαδή άραγε να κοιτάζουμε την εικόνα του Χριστού και παρότι βαπτισμένοι Χριστιανοί να μην καταλαβαίνουμε τίποτε; ή θα έρθουμε κοντά στο Χριστό, στην Εκκλησία Του και στα Ιερά Μυστήρια, με επίγνωση της αμαρτωλότητάς μας, για να μας χαρίσει το αληθινό Φως και ν' ανοίξουν επιτέλους τα μάτια μας για να δούμε σωστά τα πράγματα και τον πραγματικό σκοπό αυτής της ζωής, πριν να είναι αργά; Ο Χριστός και μας φωτίζει και μας φροντίζει |
Και όταν έρθουμε κοντά στο Χριστό και την αλήθεια Του, τότε Αυτός μας υπόσχεται ως Θεός Πατέρας που φροντίζει για τα παιδιά του, οτι θα μας χαρίσει και όλα τα άλλα αναγκαία βιοτικά αγαθά, λέγοντας μας:
"...μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί
περιβαλώμεθα; ... ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ
Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν..."
(Κατά Ματθαίον κεφ. 6, στ. 31-33)
(Κατά Ματθαίον κεφ. 6, στ. 31-33)
δηλαδή: "...μην κυριευθείτε λοιπόν ποτέ από την ανήσυχη μέριμνα λέγοντας τί θα φάμε; ή τι θα πιούμε; ή τι θα ντυθούμε; ... Να ζητάτε δε κατά πρώτον τη Βασιλεία του Θεού και την αρετή που θέλει από εσάς ο Θεός (την επικράτηση του θελήματός του) και όλα αυτά τα επίγεια αγαθά θα σας δοθούν (μαζί με τα ανεκτίμητα αγαθά της Βασιλείας των Ουρανών)"
Φυσικά δεν εννοεί ο Χριστός οτι θα μας χαρίσει υπερβολές και σπατάλες,
διότι αυτά δεν αρμόζουν στο σκοπό της ζωής μας και δείχνουν οτι άλλο δρόμο επιζητούμε τελικά.
Μας υπόσχεται όμως ο Θεός Πατέρας μας οτι θα μας δώσει Αυτός όλα τα αναγκαία βιοτικά αγαθά για να ζούμε, προκειμένου να αποκτήσουμε τα ουσιαστικά πνευματικά αγαθά που θα μας φέρουν στην αιώνια ζωή.
|
Ό Θεός τρέφει διαρκώς τα πτηνά του ουρανού, χωρίς αυτά να καλλιεργούν καμία τροφή - δε θα φροντίσει λοιπόν για εμάς τους ανθρώπους που είμαστε η κορωνίδα της Δημιουργίας Του; Ακόμη και ως εκ θαύματος μπορεί να μας θρέψει - ναι, ακόμη και ως εκ θαύματος - δεν είναι θεωρίες αυτά, απλά όποιος είναι μακριά από το Χριστό και την Εκκλησία Του όπως είπαμε, δεν μπορεί να το ζήσει, άρα και να το πιστέψει.
Όταν Τον ξεχνάμε όμως;
Μπορεί όμως άραγε ο Θεός που μας αγαπάει να μας αφήσει ποτέ να στερηθούμε ακόμη και αυτά τα βασικά βιοτικά αγαθά; Η απάντηση είναι οτι εάν είναι για το συμφέρον μας τελικά αυτό, τότε ο Θεός από αγάπη μπορεί να το κάνει. Πότε όμως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να είναι για το συμφέρον μας; η απάντηση πάλι είναι: όταν τον έχουμε ξεχάσει και κατά συνέπεια θα χάναμε τη σωτηρία των ψυχών μας, αφού βαδίζουμε αμετανόητοι στο δρόμο προς την αιώνια δυστυχία.
Ο Θεός Πατέρας μας δε ξεχνάει ποτέ το συμφέρον της ψυχής μας
Ο Θεός, πρέπει να γνωρίζουμε, σαν Πανάγαθος Πατέρας μας που είναι, ενεργεί πάντα από αγάπη, για το συμφέρον της ψυχής μας, το οποίο εμείς, οι τόσο μικροί μπροστά στη παντοδυναμία του και τη σοφία του, δεν μπορούμε να το συλλάβουμε πολλές φορές.
Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πάντα ποιό είναι το συμφέρον μας, παρά μόνο Θεός το γνωρίζει και όποιος προσπαθεί να το συλλάβει κάθε φορά
με τη λογική, θα εξαπατηθεί στο τέλος, διότι όπως είπαμε, δεν είναι πάντα
η λογική το κατάλληλο μέσο.
|
Την πανσοφία του Θεού ποτέ δεν μπορούμε να τη φθάσουμε εμείς οι ανάξιοι οι άνθρωποι. Γι αυτό θα πρέπει να λέμε "γεννηθήτω το θέλημά Σου" πάντα, να το λέμε και να το πράττουμε και να είμαστε σίγουροι οτι το θέλημα Του, θα γίνει και δικό μας τελικά, διότι ποιός δε θέλει τη σωτηρία του και την αιώνια ευτυχία; ακόμη κι αν περάσουμε μέσα από θλίψεις για το σκοπό αυτό; Ο Θεός θέλει να σωθούνε όλοι οι άνθρωποι.
Μας ταρακουνάει με τις θλίψεις για να συνέλθουμε
Έτσι λοιπόν ο Θεός επέτρεψε να έρθει και αυτή η οικονομική κρίση, όπως αντίστοιχα είχε κάνει και στο παρελθόν στη χώρα μας, επιτρέποντας να περάσουμε διάφορες θλίψεις, ακόμη και πολέμους και κατακτήσεις από εχθρούς. Το επέτρεψε αυτό - και θα επιτρέψει και χειρότερα ίσως - για να σκεφτούμε και να προβληματιστούμε για την πορεία στην οποία βρισκόμασταν, διότι είχαμε τραβήξει άλλο δρόμο από αυτό της σωτηρίας μας. Είχαμε ξεχάσει το Θεό Πατέρα μας και ζούσαμε μια ζωή αμαρτωλή, μακριά από την Εκκλησία Του και τα Ιερά Μυστήρια, ιδίως της Μετάνοιας και Εξομολόγησης και της Θείας Κοινωνίας, χωρίς το Χριστό μέσα στη ζωή μας, χωρίς αγάπη για το συνάνθρωπό μας, μέσα στην απάτη και το ψέμα, λίγο ή πολύ ο καθένας μας.
Κι επειδή ο Θεός γνωρίζει οτι αυτός ο δρόμος που είχαμε επιλέξει θα οδηγούσε στην αιώνια καταδίκη των ψυχών μας όταν ο καθένας θα κλείσει τα μάτια του, γι αυτό και επέτρεψε στις δυνάμεις του σκότους να δημιουργήσουν αυτή την κρίση, για να ξυπνήσουμε, για να Τον αναζητήσουμε έστω κι έτσι, με την προσευχή μας και να επιστρέψουμε στο δρόμο της μετάνοιας που οδηγεί στην πραγματική ευτυχία που μόνο Αυτός μας χαρίζει.
Ο Θεός, ως Πανάγαθος που είναι, δεν πράττει ποτέ το κακό, απλά επιτρέπει στο διάβολο
να το πράξει, αφήνοντάς τον ελεύθερο να δράσει και αυτό γίνεται, είτε
όταν δει οτι η βούληση του ανθρώπου είναι υπέρ του διαβόλου, αφού
διαπράττουμε αμαρτίες, ή όποτε άλλοτε Εκείνος, ως καλός Θεός Πατέρας
κρίνει οτι η δοκιμασία και η πάλη με τους δαίμονες είναι για το συμφέρον
πάντα της ψυχής μας.
|
Αν δηλαδή εμείς αποφασίσουμε ελεύθερα και βάση του "αυτεξούσιου" που μας έχει δωρίσει ο Θεός, να ενδώσουμε στην αμαρτία, τότε απλά ο Θεός αποσύρει τη Χάρη του από επάνω μας και μας αφήνει απλά στα χέρια του διαβόλου, σε αυτό δηλαδή που εμείς επιλέξαμε και τότε φυσικά παθαίνουμε ότι παθαίνουμε από το μίσος που έχει ο διάβολος εναντίον μας, τον οποίο και προσκυνήσαμε με την αμαρτία μας, με το κακό που πράξαμε.
Τόσο απλό είναι τελικά. Αυτό που αγαπήσαμε, αυτό και λάβαμε. Αν αγαπάμε το Θεό, αγαπάμε και το θέλημά Του. Δεν μπορεί όμως ο Θεός να μας αναγκάσει να τον αγαπήσουμε με τη βία, άρα και τα αποτελέσματα των αμαρτημάτων μας βαρύνουν εμάς αποκλειστικά.
Το παρελθόν επίσης μας διδάσκει πολλά, διότι κάθε φορά όπου δεχόμασταν το ταρακούνημα αυτό του Θεού και επιστρέφαμε στο Χριστό και στην Εκκλησία του, αναβιώνοντας την πίστη μας σε Αυτόν, τότε ακριβώς ερχόταν και η λύτρωση. Η πίστη στο Χριστό είναι που μας ελευθερώνει πάντα από κάθε κακό στη ζωή μας και η μετάνοιά μας μας ανοίγει ξανά το δρόμο προς τη σωτηρία μας.
Στο δικαστήριο του Θεού δεν υπάρχει τιμωρία όταν υπάρχει μετάνοια. Σε ποιό ανθρώπινο δικαστήριο άραγε μπορεί να γίνει αυτό; Τόσο μεγάλη είναι η διαφορά του Θεού από τα κοσμικά δικαστήρια, γιατι τόσο μεγάλη είναι η Αγάπη Του !!!.
Κάθε θλίψη που επιτρέπει ο Θεός έχει το σκοπό της
Κι αν ακόμη επιτρέπει ο Θεός καμιά φορά σε αθώα πλάσματα, όπως είναι για παράδειγμα τα μικρά παιδιά, να διέρχονται μέσα από τη θλίψη των ασθενειών, ή άλλων καταστάσεων, αυτά και οι γονείς τους, πάλι πίσω από όλα αυτά υπάρχει το σοφό και δίκαιο σχέδιο του Θεού, που ποτέ δεν μπορούμε εμείς να το γνωρίζουμε. Διότι γι' αυτά τα παιδιά που κάποιες φορές ο Θεός τα παίρνει μαζί του σε μικρή ηλικία - ίσως για να δοκιμαστούν κάποιοι άλλοι εν ζωή για να σωθούν και αυτοί - και σε εμάς αυτό φαίνεται ως αδικία, για το Θεό όμως, που θέλει όλοι οι άνθρωποι να σωθούν, είναι διαφορετικά.
Διότι αν βλέπαμε τα πάντα στη ζωή υπό το πρίσμα της αιώνιας ευτυχίας στη Βασιλεία των Ουρανών, τότε ίσως να θέλαμε κι εμείς να κερδίζαμε, με τον τρόπο αυτό, αυτή τη Βασιλεία που ήδη έχει χαρίσει ο Θεός Πατέρας μας σε αυτά τα αθώα μικρά παιδιά, παρά να μεγαλώσουμε, να ριζώσουν τα πάθη μέσα μας και να κινδυνεύουμε να πεθάνουμε κυριευμένοι από αυτά και αμετανόητοι, χάνοντας την αιώνια ζωή.
Γι αυτό λοιπόν να δεχόμαστε κάθε σχέδιο του Θεού με
υπομονή και πίστη σε Αυτόν που γνωρίζει καλύτερα από εμάς ποιό είναι το
συμφέρον μας.
|
Ευτυχώς η μακροθυμία του Θεού όμως δέχεται τη μετάνοιά μας
Ο Θεός λοιπόν, που θέλει να σωθούμε όλοι οι άνθρωποι, περιμένει τη μετάνοιά μας και μακροθυμεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως ο καλός γονιός που περιμένει το παιδί του να γυρίσει μετανοημένο από τον κακό δρόμο που επέλεξε. Ο Θεός μακροθυμεί πολύ και δίνει πολλές ευκαιρίες σε όλους για μετάνοια. Δεν πρέπει όμως κι εμείς να εκμεταλλευόμαστε αυτή τη μακροθυμία Του, αναβάλλοντας εν γνώση μας τη μετάνοια διαρκώς για το μέλλον, διότι αυτό είναι ασέβεια μεγάλη, την οποία ο Θεός φυσικά αντιλαμβάνεται και ανά πάσα στιγμή μπορεί να διακόψει το νήμα της ζωής μας αναπάντεχα και να φύγουμε αμετανόητοι.
Η μετάνοια μας αυτή λοιπόν έχει ημερομηνία λήξης που είναι ο θάνατος του σώματος μας, τον οποίο πάλι ο Θεός αποφασίζει. Στο χρονικό αυτό σημείο δηλαδή σταματάει κάθε δυνατότητα μετάνοιας για τον καθένα μας. Ας δεχθούμε λοιπόν τη μακροθυμία Του τώρα χωρίς να επιζητάμε την οργή Του για να προλάβουμε να μετανοήσουμε. Ας επιστρέψουμε στο Θεό Πατέρα μας σήμερα.
Όσο πιο νωρίτερα τόσο πιο ανώδυνα
Δεν μπορούμε ποτέ να ξέρουμε αν ο Θεός θα επιτρέψει να μας συμβούν και χειρότερα, αν επιμένουμε να μένουμε μακριά Του, όχι από τιμωρία, αλλά από αγάπη, για να μας κάνει να επιστρέψουμε κι επειδή δεν μπορεί να μας εξαναγκάσει, αφού μας έχει δωρίσει την ελευθερία του "αυτεξούσιου" στον καθένα μας να αποφασίζουμε μόνοι μας αυτό που θέλουμε (αυτή η ελευθερία που μας έχει δώσει, είναι μια από τις πολλές αποδείξεις της αγάπης που μας έχει), γι αυτό και επιτρέπει τις θλίψεις αυτές στη ζωή μας, πάλι από αγάπη, μήπως και ξυπνήσουμε από το σκοτάδι που βρισκόμαστε. Γι αυτό όσο νωρίτερα συνέλθουμε τόσο πιο ανώδυνη θα είναι η ζωή μας. Κι επειδή ποτέ δε γνωρίζουμε αν θα ζούμε αύριο, γι αυτό η επιστροφή μας στο δρόμο του Θεού πρέπει να ξεκινήσει τώρα.
Ακόμη και για τις θλίψεις Του οφείλουμε ευγνωμοσύνη
Ο Θεός Πατέρας μας, ότι καλό και αγαθό πράττει, ή ότι κακό επιτρέπει στο σατανά να εκτελέσει, το
κάνει πάντα για το συμφέρον της ψυχής μας τελικά, γι αυτό οφείλουμε να Τον
ευχαριστήσουμε ακόμη και για την οικονομική κρίση που επέτρεψε να
έρθει, διότι πριν από αυτήν είχε προηγηθεί η πνευματική μας κρίση και χωρίς την οικονομική δε θα καταλαβαίναμε το δρόμο της αμαρτίας στον οποίο βαδίζαμε.
|
Διότι αυτή κρίση μας οδηγεί στο να θυμηθούμε το Θεό Πατέρα μας, που Τον είχαμε ξεχάσει και να στραφούμε πάλι κοντά Του για να Του ζητήσουμε να μας ελεήσει, όπως πάντα έκανε, αλλά εμείς δεν το βλέπαμε και δεν το εκτιμούσαμε. Όχι γιατι ο Θεός έχει ανάγκη από εμάς, αλλά γιατι εμείς έχουμε ανάγκη από το Θεό για να ζούμε με ειρήνη και γαλήνη στην καρδιά μας στον κόσμο αυτό, χωρίς άγχος και μέριμνες, αλλά και για να μας χαρίσει την αιωνιότητα εν ημέρα κρίσης.
Ο Θεός εμποδίζει στις δυνάμεις του σκότους, στο σατανά να εισβάλουν στη ζωή μας, όταν εμείς είμαστε κοντά Του. Και όσο πιο κοντά Του είμαστε τόσο πιο πολύ προστασία μας παρέχει. Βέβαια κάποιες φορές πάντα επιτρέπει στη ζωή μας να μας ενοχλεί ο διάβολος για να καταλαβαίνουμε το έλεος που μας δίδει ο Θεός ως Πατέρας μας, αλλιώς θα το ξεχνούσαμε, λόγω της αμαρτωλής φύσης μας, αλλά και για να μας κάνει πιο δυνατούς, μέσω της πάλης με τους δαίμονες, ώστε να λάβουμε μεγαλύτερο στεφάνι εν ημέρα κρίσης.
Έτσι λοιπόν και τώρα που πολύς κόσμος ξέχασε το Χριστό και τον έβγαλε από τη ζωή του, τί άλλο θα μπορούσε να κάνει ο Θεός για να μας συνεφέρει; Να φωνάξει δυνατά από τον Ουρανό; Ο Θεός δεν είναι τιμωρός και "μπαμπούλας" που κάποιοι θέλουν να τον φαντάζονται. Απλά εμείς έχουμε δύο επιλογές στη ζωή μας, είτε κοντά στο Θεό και στην αιώνια ευτυχία, είτε μακριά από το Θεό μακριά από την ευτυχία. Η απώλεια όμως της ευτυχίας ισοδυναμεί με δυστυχία, αν εμείς την επιλέξουμε.
Δεν ευθύνεται το Φως για το σκοτάδι, δεν ευθύνεται η πραγματική
Ευτυχία για τη δυστυχία - ευθυνόμαστε εμείς που δεν επιλέγουμε το Φως,
εμείς που δεν επιλέγουμε την πραγματική Ευτυχία.
|
Ο Θεός θέλει να έρθουμε σε Αυτόν από αγάπη και όχι από φόβο και εξαναγκασμό, αλλά ελεύθερα με βάση το αυτεξούσιό μας, όπως είπαμε νωρίτερα. Βέβαια κάποιος μπορεί να ξεκινήσει από φόβο Θεού στην αρχή, αλλά στη συνέχεια αυτός ο αρχικός φόβος του αρχάριου στον πνευματικό αγώνα θα μετατραπεί σε αγάπη προς το Θεό Πατέρα μας, ώστε να θέλουμε να είμαστε κοντά Του γιατι τον αγαπάμε και μας αγαπάει. Έφερε την κρίση λοιπόν ώστε να σκεφτούμε ελεύθερα ο κάθε ένας τί ήταν αυτό που χάσαμε και πρέπει να το ξαναβρούμε.
Με την προσευχή μας λοιπόν και την εν Χριστώ ζωή μας πλέον ας τον ευχαριστήσουμε καταρχήν για όσα μας προσέφερε και συνεχίζει μας προσφέρει, ακόμη και γι αυτές τις θλίψεις που φέρνει η κρίση και ας τον παρακαλέσουμε να μας συγχωρήσει που Τον ξεχάσαμε και ζούσαμε τη ζωή μας εγωιστικά χωρίς Αυτόν, που μας δίνει τα πάντα (χωρίς εμείς να το καταλαβαίνουμε), που ζούσαμε νομίζοντας οτι όλα τα καταφέρνουμε μόνοι μας, ενώ ο λόγος Του είναι ξεκάθαρος:
«χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ιωάν. κεφ.15, στ.5).
Ας παρακαλέσουμε λοιπόν το Θεό, έστω και τώρα, να συγχωρήσει τις αμαρτίες μας και ως φιλεύσπλαχνος Πατέρας που είναι, να μας ελεήσει και να μας δώσει την ευκαιρία της μετά-νοιας, της μετα-βολής στη ζωή μας, πριν να είναι αργά.
|
Μετάνοια λοιπόν τώρα, πριν την ημερομηνία λήξης της
Η μετάνοια και η επιστροφή μας λοιπόν πρέπει να γίνει άμεσα, όσο ακόμη ζούμε στην
παρούσα ζωή, διότι με το που κλείσουμε τα μάτια μας, η ψυχή μας θα
συνεχίσει να υπάρχει, ως αθάνατη που είναι, αλλά χωρίς δυνατότητα
μετάνοιας πλέον και ας φανταστεί κανείς τί θα σημαίνει τότε αιώνια δυστυχία. Με το θάνατο του σώματός μας λοιπόν λήγει και η μετάνοιά μας. Ο Χριστός όμως μας υπόσχεται τώρα το έλεός Του. Αρκεί να μετανοήσουμε με συντριβή καρδιάς και να σηκωθούμε από το βούρκο της αμαρτίας μας, στο οποίο είχαμε πέσει και ο Θεός Πατέρας μας, ως φιλεύσπλαχνος που είναι θα μας δεχθεί όπως ο πατέρας τον άσωτο υιό που επέστρεψε μετανοημένος σε αυτόν.
Ας επιστρέψουμε και ας εναποθέσουμε το φορτίο μας στο Χριστό
Τα βάσανα και τις θλίψεις στη ζωής μας πρέπει να τα βλέπουμε ως δοκιμασία για την πνευματική μας ενδυνάμωση και όχι αιτία για διάπραξη αμαρτιών, ή απελπισία, που είναι η μεγαλύτερη αμαρτία στην οποία προσπαθεί να μας ρίξει ο διάβολος. Ο Χριστός μας υπόσχεται:
"Δεῦτε
πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς" (Κατά Ματθαίον κεφ.11, στ.28)
δηλαδή: "ελάτε σε μένα όλοι όσοι κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι κι εγώ θα σας ξεκουράσω"
Με το Χριστό λοιπόν στη ζωή μας, η όποια οικονομική κρίση θα πάψει πια να είναι πρόβλημα για τον άνθρωπο, διότι άλλα θα είναι πλέον τα σπουδαία και για άλλα θα αρχίσει πλέον ο καθένας να ασχολείται και να αγωνίζεται πνευματικά, αυτά που θα τον οδηγήσουν στην αιώνια ευτυχία, που ακριβώς επειδή θα είναι αιώνια θα είναι και η πραγματική, εν αντιθέσει με την κάθε παροδική ευτυχία ετούτου του κόσμου, όπου μετά τη λήξη της επέρχεται η θλίψη από την απουσία της, άρα δεν είναι η πραγματική ευτυχία.
Τί τα θέλουμε λοιπόν τα σπίτια και τα παλάτια, μπροστά στο παλάτι που μας έχει ετοιμάσει ο Θεός στην Ουράνια Βασιλεία Του; Τί νόημα έχουν οι φιλονικίες και οι έχθρες, όταν όλα τα αγαθά που συλλέγουμε εδώ θα μας είναι άχρηστα όταν κλείσουμε τα μάτια μας; Αντιθέτως τότε θα καταλάβουμε οτι άλλα αγαθά χρειαζόμασταν και δεν προλάβαμε να τα αποκτήσουμε, πνευματικά αγαθά, αρετές όπως η αγάπη, η μακροθυμία, η ταπείνωση, και τόσα άλλα. Γι αυτά έπρεπε μόνο να μεριμνάμε ουσιαστικά, όπως μας λέει ο Χριστός:
"..Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει,
καὶ ὅπου κλέπται διαρύσσουσι καὶ κλέπτουσι· θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ,
ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ
κλέπτουσιν"
(Κατά Ματθαίον κεφ. 6, στ. 19-20)
(Κατά Ματθαίον κεφ. 6, στ. 19-20)
δηλαδή:
"...μη συσσωρεύετε για τον εαυτό σας θησαυρούς εδώ εις τη γη, όπου ο
σκόρος και η σκουριά καταστρέφουν και αφανίζουν και όπου οι κλέπτες
κάνουν διαρρήξεις και τους κλέβουν - αντίθετα, να μαζεύετε θησαυρούς
στον ουρανό, όπου δεν τους αφανίζουν ούτε ο σκόρος, ούτε η σκουριά και
όπου οι κλέπτες δεν κάνουν διαρρήξεις και δεν κλέπτουν..."
------------------------------------------------------------------------------
>> Ενώ ξεκινήσαμε λοιπόν την ανάλυση για το σκοπό της παρούσας ζωής χρησιμοποιώντας την απλή λογική, καταλήξαμε με παραδείγματα στο οτι δεν εξηγούνται όλα με τη λογική στη ζωή μας, διότι και αυτά που μας φαίνονται σήμερα παράλογα, ίσως αύριο να είναι λογικά. Έτσι λοιπόν και όσοι θεωρούν παράλογη την ύπαρξη του Θεού και προσπαθούν με τη λογική να τον προσεγγίσουν, ας προσγειωθούν, διότι η λογική αυτή θα τους εξαπατήσει τελικά.
Ακόμη και οι λογικοί νόμοι της φύσης που ο Θεός επέτρεψε στους επιστήμονες να ανακαλύψουν, είναι μια σταθερότητα που ο ίδιος ο Θεός έτσι θέλησε να διατηρήσει για κάποιο χρόνο στην αιωνιότητα, αλλά που ανά πάσα στιγμή - όπως αποδεικνύεται - τους καταργεί με τα τόσα θαύματα που επιτρέπει να γίνονται, για να πιστεύουμε σε Αυτόν αλλά και για να δοξάζεται το Όνομα Του, και οι Άγιοι Αυτού.
|
Γυρίζοντας όμως πάλι για λίγο στη λογική:
Πριν ακόμη από την προσέγγιση μας προς το Θεό Πατέρα μας, μπορούμε να διαπιστώσουμε
και να πιστέψουμε στην ύπαρξη Του, μέσα και από άλλα απλά πράγματα, ξεκινώντας πάλι από την απλή λογική, όπως θα δείξουμε και παρακάτω.
Εντούτοις όμως, όπως θα δούμε, ο ανθρώπινος νους δείχνει πάλι την αδυναμία του να λειτουργήσει σωστά και να φωτιστεί διότι, παρότι όπως είπαμε η λογική δεν είναι πάντα το κατάλληλο μέσο για να κρίνουμε τα πράγματα στη ζωή μας, αν τη χρησιμοποιήσουμε κάποιες φορές σωστά θα αντιληφθούμε νοήματα που πραγματικά είναι να απορούμε γιατί μας διαφεύγουν.
Ας δούμε το παρακάτω παράδειγμα:
Εντούτοις όμως, όπως θα δούμε, ο ανθρώπινος νους δείχνει πάλι την αδυναμία του να λειτουργήσει σωστά και να φωτιστεί διότι, παρότι όπως είπαμε η λογική δεν είναι πάντα το κατάλληλο μέσο για να κρίνουμε τα πράγματα στη ζωή μας, αν τη χρησιμοποιήσουμε κάποιες φορές σωστά θα αντιληφθούμε νοήματα που πραγματικά είναι να απορούμε γιατί μας διαφεύγουν.
Ας δούμε το παρακάτω παράδειγμα:
Χρησιμοποιώντας
μόνο την απλή λογική και πάλι, ας σκύψουμε λίγο το κεφάλι μας
για να δούμε το ανθρώπινο σώμα μας.
Επιλέγουμε αυτό ως παράδειγμα από τα αμέτρητα θαύματα της δημιουργίας του Θεού, αφενός γιατι είναι η κορωνίδα της δημιουργίας Του και αφετέρου διότι όλοι το έχουμε μαζί μας καθημερινά.
Τι βλέπουμε λοιπόν στο σώμα μας; Βλέπουμε να χτυπάει η καρδιά του,
χωρίς εμείς να της δίνουμε καμία εντολή, να γίνονται εσωτερικά του σώματος μας
τόσες άλλες χιλιάδες ενέργειες και αποτελέσματα (λειτουργία οργάνων,
κυκλοφορία αίματος κλπ κλπ κλπ) κάθε δευτερόλεπτο που περνάει, ένας απέραντος και θαυμαστός κόσμος οργάνων που συνεργάζονται τέλεια μεταξύ τους όσο κανένα εργοστάσιο πάνω στη γη, τόσα
πολλά θαύματα, που ακόμη η ιατρική επιστήμη διερευνά και τέλος δεν
βρίσκει και ούτε πρόκειται ποτέ να βρει.
Το τελειότερο εργοστάσιο
Και μάλιστα αυτό το τέλειο εργοστάσιο δεν έχει προϊστάμενο εμάς, διότι λειτουργεί αδιαλείπτως χωρίς εμείς να δίνουμε καμία εντολή. Εμείς μόνο τροφή του δίδουμε και επικουρικά κάποιες φορές παρεμβαίνουμε σε περιπτώσεις βλάβης με τη φροντίδα της ιατρικής (εάν ο Θεός επιτρέπει την ίαση φυσικά), χωρίς όμως ποτέ να αλλάξουμε τη λειτουργία του.
Αν το ανθρώπινο σώμα ήταν ένα εργοστάσιο που κατασκεύασαν κάποιοι άνθρωποι επιστήμονες Μηχανικοί, θα αισθανόντουσαν πολύ "υπερήφανοι" όπως πάντα, διότι θα ήταν το τελειότερο εργοστάσιο που κατασκευάστηκε ποτέ, μιας και από πλευράς τεχνολογίας:
- λειτουργεί με το καλύτερο σύστημα ποιότητας, διότι τα πάντα δουλεύουν με εξαιρετικό ρυθμό και απόλυτη συνέπεια
- έχει τους πιο καλούς και πιο αποδοτικούς υπαλλήλους, μιας και όλα τα όργανα συνεργάζονται άψογα μεταξύ τους
- διαθέτει τους καλύτερους αυτοματισμούς
- έχει τον καλύτερο ηλεκτρονικό υπολογιστή που λέγεται ανθρώπινος εγκέφαλος
- έχει τα καλύτερα δίκτυα μεταφοράς υλικών και δεδομένων, τις αρτηρίες, τα νεύρα κλπ
- δουλεύει αδιαλείπτως, ακόμη και τη νύχτα
- δουλεύει χωρίς ανθρώπινη επίβλεψη, χωρίς κανέναν προϊστάμενο - άνθρωπο
- και τόσες άλλες καινοτομίες
αλλά το ακόμη πιο εκπληκτικό:
- έχει μηδενικό κόστος κατασκευής - μας δίδεται δωρεάν στον καθένα μας
- είναι αυτο-δημιούργητο από το μηδέν: από το κλάσμα του χιλιοστού του μέτρου που ήταν στην αρχή στην κοιλιά της μητέρας του έφτασε μέχρι και τόσο ύψος αυτόματα χωρίς να επέμβει κάποιος άνθρωπος κατασκευαστής.
και τέλος
- δεν είναι ένα και δύο και δέκα, αλλά έχουν δημιουργηθεί μέχρι τώρα δισεκατομμύρια από αυτά τα εργοστάσια.
Η "φιλοσοφία" του τυχαίου; !!!
Πώς είναι δυνατόν λοιπόν, με την απλή λογική, αυτός ο ανθρώπινος
νους να μην διερωτάται:
- ποιός είναι ο Δημιουργός όλων αυτών;
- ποιός δίνει διαρκώς εντολές στα όργανα του σώματός μας για να λειτουργούν έτσι όπως λειτουργούν, χωρίς τη συμμετοχή τη δική μας;
- ποιός δίνει ζωή διαρκώς, κατ' επέκταση, σε όλους τους ζωντανούς οργανισμούς πάνω σε όλη τη γη, ανθρώπους, ζώα, φυτά κλπ;
- ποιός κινεί τη γη, τον ήλιο, τα αστέρια του ουρανού και όλο το σύμπαν;
Ποιός
άνθρωπος επιστήμονας, που θέλει να λέγεται λογικός, αναλογιζόμενος το μεγαλείο της δημιουργίας του ανθρώπινου
σώματος, αλλά και ολόκληρου του κόσμου και του σύμπαντος γενικότερα, δεν
θα υποκλινόταν με ταπείνωση μπροστά στο Θεό Πατέρα μας; Αν ήταν τυχαία και ασήμαντη όλη αυτή η Δημιουργία του Θεού, τότε πόσο μάλλον θα ήταν ένα απειροελάχιστο τίποτα η ανθρώπινη επιστήμη !!!
|
Πώς είναι δυνατόν λοιπόν η λογική κάποιων "φιλοσόφων" ανθρώπων που θέλουν να λέγονται και έξυπνοι, να λένε οτι όλα αυτά τα μεγαλεία και τα θαύματα είναι τυχαία; ή είναι προϊόν κάποιας εξέλιξης; Μα και αποτέλεσμα εξέλιξης να ήταν, που κάποιοι επικαλούνται, ποιός κινεί και μεταλλάσει διαρκώς αυτή την εξέλιξη; τυχαίο και αυτό;
Πώς μπορούν κάποιοι άνθρωποι επιστήμονες που ξοδεύουν χιλιάδες ανθρωπο-ώρες για να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν ένα έργο, να χαρακτηρίζουν αυτή την ασύλληπτη και αδιανόητη για τα ανθρώπινα μέτρα, Δημιουργία του Θεού τυχαία;
Και από την άλλη, αν δεν τα πουν όλα αυτά τα θαύματα τυχαία, θα προσπαθούν διαρκώς να διερευνούν για να βρούνε μια λογική εξήγηση για όλα αυτά τα Μεγαλεία του Θεού, κάνοντας τεράστια πειράματα για την ανακάλυψη των "σωματιδίων του Θεού", όπως λένε.
Και από την άλλη, αν δεν τα πουν όλα αυτά τα θαύματα τυχαία, θα προσπαθούν διαρκώς να διερευνούν για να βρούνε μια λογική εξήγηση για όλα αυτά τα Μεγαλεία του Θεού, κάνοντας τεράστια πειράματα για την ανακάλυψη των "σωματιδίων του Θεού", όπως λένε.
Η απάντηση βέβαια είναι απλή:
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν το Χριστό μέσα στη ζωή τους, με αποτέλεσμα να χάνουν το αληθινό Φως.
Είναι σαν το παράδειγμα με το παιδάκι στην παραλία που σκάβει ένα λάκκο στην άμμο, αδειάζοντας με το κουβαδάκι του το νερό της θάλασσας μέσα σε αυτόν και όταν το ρωτάνε τί θέλει να κάνει, λέει οτι θέλει να αδειάσει όλη τη θάλασσα μέσα σε αυτό το μικρό λάκκο.
Έτσι φερόμαστε κι εμείς οι άνθρωποι:
- είτε θα λέμε οτι όλη αυτή η Δημιουργία του σύμπαντος είναι τυχαία, κάτι που προσβάλει και την απλή λογική μας,
- ή σαν μικρά παιδιά θα προσπαθούμε στην τόσο μικρή ανθρώπινη λογική μας να χωρέσουμε την απέραντη θάλασσα της γνώσης του Θεού Πατέρα μας.
Και οι δύο αυτές καταστάσεις δείχνουν το σκοτάδι στο οποίο βρισκόμαστε.
Αντιθέτως θα έπρεπε ξεκινώνοντας με την απλή λογική μας να πάψουμε να θέλουμε λογικές εξηγήσεις για τα πάντα. Θα έπρεπε να δεχθούμε δηλαδή οτι η λογική έχει και τα όριά της και οτι εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει η πραγματική πίστη.
Είναι πράγματι να απορεί κανείς, πόσο πολύ μπορεί ο διάβολος να τυφλώσει κάποιους ανθρώπους ακόμη και Χριστιανούς, που εξωτερικά φαίνονται ευφυείς, επεμβαίνοντας ακόμη και στην απλή λογική αυτών των ανθρώπων, ιδιαίτερα κάποιων τεχνοκρατών και επιστημόνων, που στα επιστημονικά τους συνέδρια καυχούνται για τις ανακαλύψεις των λογικών νόμων της φύσης, ώστε να αδυνατούν τελικά να συλλάβουν τα αυτονόητα της απλή λογικής, όπως δείξαμε εδώ και να στερούνται αυτό το Φως του Χριστού στη ζωή τους.
Για να δουλέψει ένα μηχάνημα που έχει κατασκευάσει ο άνθρωπος, όπως αυτός ο υπολογιστής, στην οθόνη του οποίου διαβάζουμε αυτά τώρα, έχουν ξοδευτεί άπειρες ώρες χιλιάδων ανθρώπων, για τη σχεδίαση, την κατασκευή και τη διανομή του μέχρι τον τελικό χρήστη. Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, ως αποτέλεσμα ανθρώπινου σχεδιασμού και κατασκευής, δίνει χιλιάδες εντολές στο εσωτερικό ηλεκτρονικό του κύκλωμα και τα περιφερειακά του όργανα. Δεν τις γνωρίζει βέβαια ο καθένας μας όλες αυτές τις εντολές, παρότι τον χρησιμοποιούμε, αλλά γνωρίζουμε οτι κάποιοι άνθρωποι (αφού πρώτα ο Θεός το επέτρεψε) τις έχουν σχεδιάσει να λειτουργούν έτσι όπως λειτουργούν.
Και καυχιόμαστε δήθεν εμείς οι άνθρωποι γι αυτό το θαύμα των τελευταίων δεκαετιών που λέγεται ηλεκτρονικός υπολογιστής που έχει εισβάλει παντού στην καθημερινότητά μας πλέον.
Για το θαύμα όμως των χιλιάδων ετών που λέγεται "ανθρώπινο σώμα", το οποίο δεν είναι οι άνθρωποι που σχεδίασαν, ούτε και που δίνουν τις εντολές για να λειτουργεί, αλλά το έχουν όλοι δίπλα τους καθημερινά, τί έχουμε να πούμε;
Το σώμα μας ανήκει στο Δημιουργό του, όχι σε εμάς
Τίθενται λοιπόν τα εξής ερωτήματα:
- Μήπως εσύ άνθρωπε είσαι αυτός που κτυπάς την καρδιά σου;
- Μήπως εσύ άνθρωπε αποφασίζεις αν θα χτυπάει και μέχρι πότε θα κτυπάει;
- Εσύ δίνεις αυτή την εντολή, αλλά και τις χιλιάδες άλλες εντολές που δίδονται από το ένα όργανο στο άλλο κάθε δευτερόλεπτο μέσα στο σώμα σου, τις περισσότερες εκ των οποίων μάλιστα δεν γνωρίζεις ούτε καν την ύπαρξη τους ως εντολές λειτουργίας;
- Ποιός δίνει αυτές τις εντολές;
- Τελικά εσύ άνθρωπε τι ρόλο παίζεις σε όλες αυτές τις κρυφές εντολές μέσα στο σώμα σου;
- Μα αν δεν είσαι εσύ ο κυρίαρχος και είναι κάποιος άλλος, τότε δεν είναι πολύ εγωιστικό να νομίζεις οτι όλα εξαρτώνται από εσένα και οτι εσύ τα καθορίζεις όλα, ξεχνώντας Αυτόν που σου χαρίζει τη Ζωή κάθε επόμενο δευτερόλεπτο;
- Πως είναι λοιπόν δυνατό να λέμε οτι εμείς είμαστε οι κυρίαρχοι του εαυτού μας και εντελώς εγωιστικά να ξεχνάμε τον Πλάστη και Δημιουργό μας και Αυτόν που μας κρατάει διαρκώς στη ζωή με δική Του βούληση;
Άρα
και πάλι λοιπόν, με βάση την απλή λογική, όπως με την ύπαρξη αόρατης
ενέργειας στο χώρο με το παράδειγμα των ασύρματων δικτύων της κινητής τηλεφωνίας και
τηλεόρασης, ο ανθρώπινος νους θα έπρεπε, αφού δει το αποτέλεσμα
που επιφέρει ο Θεός στον άνθρωπο και που είναι αυτή η Δημιουργία που
λέγεται "Ανθρώπινο Σώμα" και μόνο, να συμφωνήσει απόλυτα στην ύπαρξη του
Θεού Πατέρα και Ζωοδότη μας. Οπότε κατά συνέπεια ας αναλογιστούμε το εξής:
- Είναι δυνατόν ποτέ να ρωτήσουμε κάποιον άσχετο για το σκοπό της κατασκευής ενός ανθρώπινου έργου, εκτός από τον ίδιο τον κατασκευαστή του έργου; Ποιός γνωρίζει καλύτερα;
|
- Ποιόν θα ρωτήσουμε λοιπόν;
- τον εαυτό μας μήπως;
- τον άσχετο φιλόσοφο;
- Ποιός θα μας δείξει το σκοπό της ζωής μας τελικά;
- Μήπως είναι πολύ εγωιστικό εκ μέρους μας να πιστεύουμε οτι γνωρίζουμε εμείς καλύτερα τον προορισμό μας σε αυτή τη γη, κατά τις αντιλήψεις του και τις φιλοσοφίες του ο καθένας, αντί να στραφούμε σε Αυτόν που μας δημιούργησε και που δίνει καθημερινά τις χιλιάδες εσωτερικές εντολές για να ζει το σώμα μας
- Από την άλλη πάλι, αφού δεν είμαστε εμείς οι ζωοδότες στα σώματά μας, μήπως θα έπρεπε να δείχναμε απέραντη ευγνωμοσύνη σε Αυτόν που μας δίνει τη Ζωή, ακόμη και αυτή τη στιγμή που διαβάζουμε αυτά τα λόγια;
"...ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐν ὅλῃ τῇ καρδίᾳ
σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου. αὕτη ἐστὶ πρώτη καὶ
μεγάλη ἐντολή.." (Κατά Ματθαίον κεφ. 22, στ. 37,38)
Τίς Θεός Μέγας
Κατ΄ επέκταση το ίδιο θα νοιώσουμε βλέποντας και την υπόλοιπη Δημιουργία του Θεού Πατέρα μας πέραν του εαυτού μας, τη φύση, τα βουνά, τη θάλασσα, τα φυτά, τα ζώα, τα πτηνά, τα ερπετά, τον ουρανό, τα αστέρια, τον ήλιο, το σύμπαν ολόκληρο.
Θα έπρεπε λοιπόν παντού και πάντα να
αναφωνούμε για το Μεγαλείο της απέραντης Δημιουργίας του Θεού Πατέρα μας και την Αγάπη
Του προς εμάς και να δοξάζουμε το Όνομα Του διαρκώς.
|
Ακόμη και η ιατρική επιστήμη, για την οποία ο Θεός επέτρεψε να φωτιστεί ο νους κάποιων ιατρών και ερευνητών για να ανακαλύψουν ένα ελάχιστο μέρος του ανεξιχνίαστου θαυμαστού μηχανισμού του ανθρώπινου σώματος, για το καλό της ανθρωπότητας και τη θεραπεία ασθενειών, ακόμη και αυτή η ιατρική επιστήμη είναι τόσο μικρή στην παντοδυναμία του Μέγα Ιατρού και Δημιουργού των σωμάτων και των ψυχών ημών. Τρανταχτή απόδειξη γι αυτό είναι τα αμέτρητα θαύματα θεραπείας ασθενών που έχουν καταγραφεί αιώνες τώρα μέχρι και σήμερα, αλλά και αυτά που δεν έχουν καταγραφεί, για τα οποία οι ιατροί σηκώνουν τα χέρια ψηλά.
Κάθε ανακάλυψη επιστημονική επίσης που ο Θεός επιτρέπει οι άνθρωποι να κάνουν, το κάνει από αγάπη για το συμφέρον του ανθρώπου, άσχετα εάν στη συνέχεια ο άνθρωπος, σε συνεργασία και με το διάβολο, εκμεταλλεύεται αυτή την ανακάλυψη και για κακούς σκοπούς.
Να εκτιμάμε τα πάντα, ακόμη και τα δύσκολα
Αλλά ακόμη και τις φορές που αισθανόμαστε εγκαταλελειμμένοι και ξεχασμένοι από το Θεό, εάν με πίστη προσέλθουμε σε Αυτόν, θα διαπιστώσουμε οτι όλη η δοκιμασία που περνάμε είναι τελικά για το καλό μας και για το συμφέρον της ψυχής μας και ο Θεός επιτρέπει να γίνει αυτό, πάλι από αγάπη προς εμάς, για τη διαπαιδαγώγηση και τη σωτηρία της ψυχής μας.
Εάν όλα τα δούμε με γνώμονα τη σωτηρία της ψυχής μας, ακόμα και τις θλίψεις, θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για το Θεό Πατέρα μας κάθε ώρα και στιγμή της ζωής μας. Γιατί όμως δεν το κάνουμε;
Γιατί δεν εκτιμάμε τελικά τα δώρα του Θεού Πατέρα μας; |
Θα μας φταίει ο Θεός εάν μας τα πάρει πίσω; (την υγεία μας, την ευημερία μας, την ειρήνη και τόσα άλλα;). Και αν μεν τα πάρει με δική Του βούληση για να μας ανυψώσει πνευματικά και να μας στεφανώσει με τη δοκιμασία αυτή, τότε καλώς, αλλά γιατί να μας τα πάρει κατόπιν της δικής μας βούλησης και αχαριστίας;
Όσο ένα κλικ στο μυαλό
Κι
έτσι, ενώ είναι τόσο απλό να δούμε τα πράγματα ως έχουν αληθινά, τόσο απλό όσο ένα κλικ στο μυαλό μας, βάζοντας το Χριστό στη ζωή μας ως Φωτοδότη έτσι απλά και τώρα, δυστυχώς χάνουμε την αλήθεια, και αυτό έχει συνέπεια να χάσουμε το πραγματικό νόημα και σκοπό της ζωής μας και να
οδηγηθούμε, εν ημέρα κρίσης, στην αιώνια δυστυχία.
|
Διότι, εάν πιστεύαμε όπως έπρεπε στο Θεό και Πατέρα μας, τότε από μεγάλη αγάπη προς Αυτόν που μας δίνει τη ζωή, θα δεχόμασταν με μεγάλη ευχαρίστηση και την τήρηση του θελήματος Του, την τήρηση του Λόγου του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, θα καταλαβαίναμε τότε τον πραγματικό σκοπό της παρούσας ζωής μας, όπως ο Ίδιος μας τον δίδαξε κι έτσι θα οδηγούμασταν στη Βασιλεία των Ουρανών που έχει ετοιμάσει για εμάς ο Ουράνιος Πατέρας μας.
Επίλογος:
Τελειώνοντας αυτή την εισαγωγή στο σκοπό της παρούσας ζωής, καταλήγουμε λοιπόν στο εξής:
Αν και η λογική, όπως είπαμε και νωρίτερα, δεν είναι το κατάλληλο εργαλείο για να κατανοήσουμε απόλυτα τον κόσμο, εντούτοις ξεκινώντας με την απλή λογική, ομολογούμε το Θεό ως Πατέρα μας, οπότε και ερχόμαστε κοντά Του για να φωτιστούμε ακόμη περισσότερο, πέραν της λογικής,
με το Φως που μας χαρίζει ο Χριστός, ώστε να δούμε τον πραγματικό σκοπό
της ζωής μας και να πορευθούμε σύμφωνα με το θέλημα Του.
|
Διότι το συμπέρασμα στο τελευταίο παράδειγμα με το ανθρώπινο σώμα είναι τόσο απλό και ξεκάθαρο:
Ποιος ξέρει καλύτερα το σκοπό ύπαρξης αυτού του σώματος εκτός από το
Δημιουργό του, εκτός από τον Ζωοδότη Θεό Πατέρα μας;
Επομένως, ποιος θα μας μιλήσει για το σκοπό της ζωής μας; Ο εαυτός μας, κάποιος άλλος άνθρωπος φιλόσοφος, ή ο Δημιουργός Θεός και πάνσοφος Πατέρας μας;
Ας ανοίξουμε τα μάτια λοιπόν.
Ας βάλουμε το Χριστό στη ζωή μας. |
Ο Χριστός ήρθε στη γη, έγινε άνθρωπος, δηλαδή Θεάνθρωπος, για να μιλήσει σε όλο τον κόσμο και ο Λόγος Του να μείνει Διαθήκη για εμάς.
Ακούσαμε το Λόγο του Ίδιου του Πατέρα μας, του Δημιουργού μας, του Ζωοδότη μας.
Μας δίδαξε με τη ζωή Του για το πως πρέπει να ζούμε.
Τι ευτυχία !!! Τώρα γνωρίζουμε.!!!
Ας τον ακούσουμε λοιπόν.
Ας τον αφήσουμε να μας δείξει Αυτός το δρόμο της Ζωής.
Αυτός μας δίνει τη Ζωή.
Αυτός θα μας πει και πώς θα ζήσουμε.
Αυτός θα μας πει και πού θα φθάσουμε στο τέλος της παρούσας ζωής μας, για να κληρονομήσουμε τη μέλλουσα.
Ας ακούσουμε με χαρά το Λόγο Του λοιπόν και ας τον τηρήσουμε για να βρούμε την αιώνια ευτυχία, όπως μας είπε και ο ίδιος:
"μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν"
(Κατά Λουκάν, κεφ.11, στ.28)
Ας εκτελέσουμε λοιπόν με αγάπη το θέλημα Του.
Ας κοιτάξουμε το Χριστό στα μάτια,
πριν από κάθε μας πράξη, λόγο, ή σκέψη
Ας κοιτάξουμε το Χριστό στα μάτια,
πριν από κάθε μας πράξη, λόγο, ή σκέψη
και ας κάνουμε στον εαυτό μας πάντα
την παρακάτω ερώτηση:
την παρακάτω ερώτηση:
και ας Τον επικαλούμαστε με την προσευχή μας,
κάθε στιγμή της ζωής μας, λέγοντας:
κάθε στιγμή της ζωής μας, λέγοντας:
Αμήν
_________________________________________________
Επιμέλεια κειμένου: Ορθόδοξο Χριστιανικό Ιστολόγιο Δρόμος Ορθοδοξίας